Gdybyś zastąpił wkręt imbusowy odpowiednio dobranym wkrętem dociskowym (robaczkiem), tak, żeby nie wstawał ponad radełkowany uchwyt, byłoby wygodniej.

Pirat pisze:przy mniejszych gwintownikach istnieje niebezpieczeństwo że pęknie gwintownik bo musi ciągnąć konik

Zgadza się, małymi gwintownikami gwintuję w ten sposób, że zaczynam jak było opisane wyżej, potem luzuję uchwyt, odjeżdżam konikiem i chwytam gwintownik w klasyczną pokrętkę, której ramię opieram np. o łoże ( dla purystów - podkładam drewienko lub szmatkę) lub sanki narzędziowe. Zwykle obracam uchwyt tokarski ręką, rzadko ryzykuję min. obroty silnika.

Pirat pisze:gdyby zamiast narzynki zamocować w tą lufkę uchwyt wiertarski to można by gwintować gwintownikami

Zwykle otwory na tokarce gwintuje się w ten sposób, że gwintownik mocujemy w koniku (są nawet specjalne uchwyty dwuszczękowe do tego celu), obracamy ręką uchwyt tokarski jednocześnie dociskając lekko pinolę konika. Po tym, jak gwintownik zacznie nacinać gwint, luzujemy mocowanie konika do łoża, tak, żeby gwintownik sam go ciągnął. I tyle.

"Lufka" z założenia służy do gwintowania narzynką, a nie gwintownikiem. Do gwintowania otworów używa się innych oprawek, z kompensacją. Trzeba też pamiętać, że kompensacja nie oznacza tylko luzu, to prowadzenie gwintownika z możliwością kompensacji osiowej i promieniowej poprzez wprowadzenie elementów elastycznych.
Co do pytania, uważam, że właściwe jest pasowanie suwliwe.