lynx23 pisze: chciałbym się dowiedziec więcej.

Czy coś jeszcze jest niewiadome ?
Koledzy dali opis, rysunki, operacja jest w miarę prosta ( choć wymaga dokładności ), myślę że już wszystko jasne, jak nie, to napisz, czego jeszcze chcesz się dowiedzieć.

kamar pisze:docisk sprężyną dawał margines bezpieczeństwa przy za dużym naddatku

W naszym zakładzie tego nie było, śruba też nie była dzielona. Może liniał był dobrany od innej maszyny, tego już nie pamiętam. W sumie był używany rzadko, wszyscy przestawiali konik.

kamar pisze: teleskopową srubę suportu poprzecznego

Tego wynalazku nie znam. Zawsze odłączaliśmy śrubę napędu poprzecznego od nakrętki.

kamar pisze:jakąś rolkę prowadzącą do suportu poprzecznego, sprężynę dociskającą rolkę do liniału i już toczysz

Wszystkie liniały, jakie widziałem miały specjalnie wykonane prowadzenie i były sprzęgnięte z dod. mocowaniem przykręconym do sanek. Dokładny rys. i opis jest u Dudika, jest zgodny z tym, co pamiętam z dawnych tokarek. Nie spotkałem się ze sprężynami, rolkami itp. Ale takie rozwiązanie jest, amatorsko, możliwe.
Dobry liniał do stożków jest precyzyjnym i drogim przyrządem. Po przymocowaniu do łoża i sprzęgnięciu z suportem wymusza odpowiedni kąt wzgl. osi tokarki. Działa na zasadzie kopiału. Umożliwia toczenie długich stożków. Polecam opis u Dudika, wszystko wyjaśnia.