Postprocesor nie ma znaczenia. On tylko "tłumaczy" "wymyśloną" trajektorię na język zrozumiały dla maszyny. Jeżeli by tak było to w zależności od postprocesora ścieżki byłby różne.

ale to jest nic. Spróbuj zrobić wewnętrzny kontur tak, żeby nie przerżnąć materiału. To już mnie przerosło.

To co chcesz osiągnąć można też zrobić wybierając dosunięcie prostopadłe z odległością dosunięcia równą promieniowi.

Rzeczywiście, ale ta linia może mieć długość 0.001 więc matematycznie do rozwiązania.
Program jest na tyle nieskomplikowany, że należy się godzić na pewne uproszczenia. Nawiasem mówiąc to by się bardziej przydało ustawienie długości tego odcinka od mnogości wejść: pół-okręgiem, ćwierć-okręgiem czy 1/8 okręgu (co można zastąpić wpisywaniem kąta).

Nie da się wybrać "none" jeżeli używamy kompensacji.
Generalnie ten ruch po odcinku prostym do łuku na wejściu i wyjściu nie jest jakimś problemem choć rzeczywiście wydaje się zbędny. Nie nazwałbym tego błędem a "przypadłością" programu. Prosty program to wielu parametrów ustawić się po prostu nie da.

Proponuję wybierać dosunięcie prostopadłe, odsunięcie to promień i dać jakiś niezerowy overcut. Dla zewnętrznych konturów to powinno dać zadowalający efekt. Programowanie maszyn to często kombinowanie.

W pierwszym poście piszesz
"...jaki to ma sens?"

No więc ma, bardzo duży.

tuxcnc pisze:Jak widać, fiuta można sobie przedłużać dowolnie wszystkim, nawet wchodzeniem po ćwierć-okręgu...

Nie wiem, twoje metody mnie nie interesują.

Natomiast wiem jak jest różnica przy wchodzeniu w materiał inaczej niż stycznie (do czego wejście po ćwierć-okręgu świetnie się nadaje)

tuxcnc pisze: ↑

02 wrz 2025, 15:34

jasiekk7 pisze: ↑

02 wrz 2025, 15:11

Wchodzenie "ćwierć-okręgiem" jest standardem

Gdzie?

Wśród profesjonalistów.

Wchodzenie "ćwierć-okręgiem" jest standardem w przeciwieństwie do wejścia bez odsunięcia (pierwszy przykład) które stosuje się tylko, jeżeli nie da się inaczej.