bartas4 pisze:Nie wróżę tu sukcesu z takim podejściem, kolego robisz wszystko odwrotnie-najpierw konstruuje się maszynę a do niej dopasowuje się sterowanie

Wiesz, chodzi o to że jak już uczyć się czegoś nowego, to lepiej czegoś co się może jeszcze w przyszłości przydać.
Dlatego jest mowa o jakimś zestawie za rozsądne pieniądze, ale niekoniecznie dopasowanym na styk do tej konkretnej maszyny.
Raczej PLC ma być na wyrost, żeby potem zastosować takie same graty przy przeróbce innych, bardziej skomplikowanych maszyn.

.

skrzat pisze:Gorzej z nauczeniem się tworzenia algorytmów

O tyle gorzej, że najzwyczajniej niektórzy nigdy się tego nie nauczą, bo to przekracza ich zdolności.
Równie dobrze możesz pisać że malowanie obrazów jest proste, bo bierzesz płótno, farby ...
Tylko jakoś tak ten świat jest zrobiony, że ci co potrafią malować portrety i pejzaże, nie zaprogramują nigdy żadnego PLC, i na odwrót.

.

skrzat pisze:Nie prościej będzie użyć jakiegoś małego PLC?

Jeśli się nie umie go programować, to na pewno nie będzie prościej ...

.

[ Dodano: 2013-08-10, 21:22 ]

DanAmigo pisze:a jak coś jest nie tak to zawoła szefa czyli mnie

Nie zrozumiałeś chyba poziomu zagrożeń.
Zanim obsługa zdąży zareagować może dojść do poważnej awarii, bo narzędzie stanie dęba a program będzie szedł dalej.

Chyba w tym miejscu można zakończyć naszą rozmowę, bo uparłeś się na rozwiązanie którego sam nie jesteś w stanie wykonać, szczególnie że zamierzasz skorzystać z oprogramowania które się do tego w żaden sposób nie nadaje.

Faktycznie, kup sobie PLC i naucz się je programować.

.

Silniki krokowe pracują zwykle w otwartej pętli sprzężenia zwrotnego.
Najważniejszym problemem jest to, że zatrzymanie silnika (np. złamany gwintownik) nie powoduje żadnej reakcji programu sterującego.
Program po prostu wydaje określoną ilość impulsów w określonym czasie i zakłada że silnik się przesunął o tyle ile potrzeba.
Więc samo użycie programu Mach niczego nie załatwia, i tak musisz dobudować logikę która wyłapie ewentualny błąd.
Sprawy naprawdę zaczynają się bardzo komplikować.
Na koniec i tak nie unikniesz mechanicznego dostosowania maszyny do obrabianego detalu, tylko jeszcze będziesz musiał dostosować program.

Pneumatyka wyjdzie taniej i prościej.

Zapomniałem wcześniej, że logikę sterującą możesz na upartego zrobić też mniej nowocześnie, za to dużo prościej, na mechanicznych krańcówkach i przekaźnikach.
Niby dzisiaj się takich rozwiązań nie poleca, ale działać może całkiem dobrze.

.

Pneumatyka jest idealnym rozwiązaniem.
Na przewody siłowników zakładasz takie dławiki, żeby ograniczyć prędkość ruchu ustawczego, prędkość ruchu roboczego sama się wyreguluje oporami skrawania.
Musisz tylko założyć czujniki wydające sygnał w maksymalnym dolnym i maksymalnym górnym położeniu, do tego prosta logika na standardowych układach CMOS lub TTL, nawet polutowane na uniwersalnej płytce, koszt raptem rzędu kilku złotych.

Działa to następująco :
Puszczasz ciśnienie na wszystkie siłowniki "w dół" i czekasz aż wszystkie dolne czujniki się przełączą, wtedy ciśnienie się przełącza "w górę", czekasz aż wszystkie górne czujniki się przełączą, wtedy stół się obraca i koniec cyklu.
W razie awarii (np. zablokowanie gwintownika) maszyna po prostu nie pójdzie dalej i nic więcej się nie stanie.

.

Czy te cztery narzędzia mają robić cokolwiek oprócz ruchu góra-dół ?
A kto będzie tym stołem obrotowym pokręcał ?
Bo tak na pierwszy rzut oka to coś przekombinowałeś, może wcale nie potrzebujesz nie tylko sterowania komputerem, ale też bez sensu jest użycie do napędów silników krokowych ?

.