Mówiliśmy o wyginaniu się podstawy imaka a nie ile można obciążyć, wyraźnie zresztą to zaznaczałem w jednym ze swoich postów, że sztywność to nie to samo co wytrzymałość. A w sytuacji o której piszesz przy dwa razy większej wytrzymałości i dwa razy większym obciążeniu, wygnie się też dwa razy więcej, tyle że z powodu wyżej położonej granicy plastyczności będzie to do tej granicy odkształcenie prawie zupełnie odwracalne. Nie dogadujemy się tu wszyscy bo chyba piszemy tutaj o dwóch rożnych rodzajach odkształceń, trwałych i sprężystych, a teraz to i już o wytrzymałości na zginanie.
Ale pal sześć, szkoda tej jałowej dyskusji.
Rozwiązanie podałem. Drugim jest imak szybkozmienny, a trzecim zostawić jak jest, bo cudów się nie uzyska- imak w tsa 16 ma bardzo cienką płytę dolną 6-7mm chyba i tego się nie ominie cudowną stalą. A poza tym coś tu jest nie tak, bo jak imak ma dopasowaną podstawę do płaszczyzny sanek i się go dociśnie śrubą mocującą porządnie to się nic nie wygina. Jak imak jest zdezelowany to zrobić nowy z dowolnej stali konstrukcyjnej wyższej jakości. A na nowym już noży nie dokręcać tak, żeby soki puszczały i będzie ok.

trzasu pisze:Można by z graba zrobić taki imak, ponoć to twarde drewno, tylko trzeb dobrą geometrię zachować

Widzę, że do mnie pijesz, ale niestety nie czytasz dokładnie co napisałem. A napisałem:

"moduł Younga praktycznie jest niezmienny dla wszelkich gatunków stali i wynosi ok. 210 GPa" Nie pisałem że nie ma różnicy pomiędzy stalą a drewnem.

rc36 pisze:Myślałem żeby wywalić sanki narzędziowe i dorobić solidniejszy imak, ale tym samym pozbawił bym się korbki z podziałką i jak wtedy regulować grubość wióra przy toczeniu czoła wałka.

Jak już to Ci takie niezbędne, to choćby na czujnik zegarowy

Z uplastycznianiem i trwałością odkształceń w tym przypadku masz jak najbardziej rację. Ale jak w imaku dochodzi do takich odkształceń, że stal wchodzi w zakres plastyczny to trzeba popracować nad jego gabarytami. Niestety dolnej płyty z reguły nie ma jak dać grubszej bo geometria tokarki ogranicza- pogrubisz płytę dolną, to w konsekwencji coraz mniejsze noże mozna stosować...ciężko znależć sensowny kompromis.
Ale jak mówi mądrość ludowa na krzywe dziury są krzywe kołki Proponuję więc zastanowić się nad takim rozwiązaniem: do niektórych robót ( w zasadzie prawie wszystkich za wyjątkiem toczenia krótkich stożków i gwintów) można zrezygnować z sanek narzędziowych i masywny imak mocować bezpośrednio na saniach poprzecznych suportu. Wtedy jego podstawa może być naprawdę bardzo gruba i na dodatek daje takie rozwiązanie możliwość stosowania noży o dużych gabarytach które są często tańsze i łątwiej dostępnie niż małe. Oczywiście spód gniazda imaka musi być na tyle nisko, żeby ostrze grubego noża wypadało na osi tokarki

rc36 pisze:Co do gatunku stali to nie zgodzę się że nie ma znaczenia

Porównaj w tablicach moduły Younga E różnych gatunków stali, to zobaczysz jak mało się zmienia.

Gatunek stali praktycznie nie ma ma wpływu na odkształcenia imaka. Na to ma wpływ jego geometria (z niej wynikają momenty bezwłądności) i moduł Younga. Oba te parametry wymonożone przez siebie - E*I dają parametr mówiący o sztywności elementu- nazywany sztywnością giętna danego elementu.
Teraz najważniejsze:
Ponieważ moduł Younga praktycznie jest niezmienny dla wszelkich gatunków stali i wynosi ok. 210 Gpa, to o sztywności (nie mylić z wytrzymałością) elementu wykonanego ze stali można decydować jedynie gabarytami, a nie gatunkiem stali. Jakby powiedział Sherlock Holmes: "its elementary" - kłania się wytrzymałość materiałów. Krótko mówiąc jak się podstawa w imaku wygina to znaczy, że jest za cienka (mały moment bezwładności przekroju) a nie ze złej stali. Lepszy gatunek stali nic tu nie pomoże. Przykład tutaj: http://limba.wil.pk.edu.pl/zwm/12ugiec.pdf . Z niego każdy niedowiarek może się przekonać, że przy liczeniu ugięć przy zginaniu nie operuje się w ogóle parametrami wytrzymałościowymi stali, a jedynie parametrem EI. Czym jest EI- napisałem wcześniej.