Paw.siw pisze: Tak łatwo sie nie poddam bo mysl pracowania dla kogoś do końca życia nie da mi spokoju.

Wielu nie daje spokoju. Tylko widzisz, przestawienie się z mentalności pracownika na samozatrudnionego nie każdemu się udaje. Nagle na głowę zwala się wszystko na raz. Oprócz swojej roboty trzeba planować, kalkulować, przewidywać, wyprzedzać fakty i tak w kółko. Nie każdy się nadaje. Okazuje się że na swoim wcale nie jest łatwo, a na początku wręcz bardzo trudno. Niejeden ,,uciemiężony" losem licho opłacanego podwładnego by się popłakał gdyby przyszło mu startować na swoim.
No ale powie ktoś że człowiek odpowiednio zmotywowany jest bardziej skory do działania i walki z przeciwnościami losu. Prawda, tylko że na środki motywujące też niekiedy trzeba dłuuugo czekać ... Nieraz to po prostu walka z cwaniaczkami którzy chcą orżnąć na robocie bo i tak się niestety zdarza.
Na początku to wszystko może być szokiem.

Jak jesteś wytrwały i przetrwasz początkowe turbulencje i jesteś w dobry w te klocki,
nie odwalasz lipy to raczej możesz liczyć na to że będziesz przebierał w robotach . Ale na renomę najpierw trzeba zapracować. Tak jak ktoś wspomniał rynek jest spory i robota jest, choć sama z początku nie przyjdzie.


Reasumując: początek to krew, pot i łzy. Póżniej może być całkiem znośnie