Witam,czort pisze: która metoda daje najlepsze efekty ?
nie da się na pewno w sposób prosty i jednoznaczny udzielić odpowiedzi na to pytanie. Geometria wiertła zależy też w dużym stopniu od materiału, który chcesz wiercić.
Ja ze swojego doświadczenia (obróbka C45, X39CrMo17) mogę powiedzieć, że kupujemy wiertła pełnowęglikowe, które są naostrzone metodą Washbournea (jest to zauważalny gołym okiem stożek).
Problem zaczyna się w dalszej ocenie geometrii tego wiertła (przesunięcie ścina, sfazowane krawędzie, zaokrąglone krawędzie skrawające, optymalne ukształtowanie rowków wiórowych umożliwiających dobry spływ wiórka itp.) Są to patenty firm i wraz z rozwojem technologii prześcigają się one w coraz to nowszych rozwiązaniach, które niekoniecznie zawsze się sprawdzają.
U nas robi się czasami tak , że kupujemy wiertło VHM naostrzone metodą Washbournea i po jego przytępieniu, dajemy je do naszego szlifierza do przeostrzenia na maszynie JUNGNER. Jako, że geometrię Washbournea nie jest się w stanie odwzorować na tej maszynie, szlifierz ostrzy takie wiertło metodą trójpłaszczynową i też ono hula dobrze.
Sprawa wygląda jeszcze tak : Jeśli nie zależy nam na powtarzalnej i wysokiej żywotności narzędzi (czytaj narzędzie niepokrywane, spadek żywotności o 50 % w stosunku od narzędzia pokrytego), to po zużyciu ostrzymy je sami (3-płaszczyzny). W przypadku produkcji masowej przytępione narzędzie jest wysyłane do zdjęcia pokrycia, przestrzenia (oryginalna geometria - Washbourn) i repokrycia i wtedy otrzymujemy w 100% +/- 8% nowe narzędzie.
Zatem sam widzisz, trzeba trochę popróbować i określić się co do wielkości i rodzaju produkcji.
Moje motto mówi, że lepiej starać się łączyć teorię z praktyką niż praktykę z teorią
