Przecież napisałempo co te dystanse.
Lepiej nie używać zwrotu "ręcznie kasowalne" bo jeszcze któryś trybolog umrze ze śmiechu. Łożyska skośne są pasowane przez producenta dla normalnego stosowania. Jeśli jedak zastowane są w konstrukcji pojedńcze łożyka to rolą konstruktora jest wymyślenie jak będą one zabudowane. Są stosowane naciągi wstępne przez odpowiednią konstrukcję, naciagi dynaomometryczne i sprężyny naciągowe. Łożyska w koszyku poliamidowym TVP są znacznie droższe od masywnych lub B a dla tych obrotów bez znaczenia.

Łożyska skośne są zabudowywane w układach O i X i ich kombinacje.
W układzie O wierzchołki stożków utworzonychprzez linie działania są skierowane na zewnątrz układu, a w układzie X do wewnątrz. Długość podparcia między wierzchołkami jest większa w układzie O niż w X i taki układ jest sztywniejszy przy przechyłach. Stosując pierścienie dystansowe zwiększamy sztywność takiego zespołu. W drugim przypadku chodzi o predkości maksymalne- inne sa dla pojedyńczego łozyska ale dla zespołu trzeba wprowadzać korektę. Stosując pierścień dystansowy o grubości 2/3 wysokości łozyska można taki układ obliczać jako pojedyńcze łożysko. Kurde, ale się "nagadałem", mam nadzieję że coś wyjaśniłem.
Tylko po co dla takich predkości łozyska TVP, pracują one w oleju czy smarze??

Wszystko zalezy od tego jaką prędkość obrotową bedziesz miał na tej parze. Łożyska parowane lub UL są przewidywalne w zastosowaniu dla prędkości wzorcowych, te recznie kasowalne wręcz odwrotnie - bez skomplikowanych obliczeń trudno ustalić naciąg i go zastosować w praktyce.

Podkładki o takiej grubości nie mają sensu. Podkładki stosowane są tak w skrócie dla obniżenia temperatury łożysk i lepszego rozkładu przenoszonych obciążeń. Dokładność wykonania tych podkładek musi być zbliżona do dokładności wykonania łozysk tzn. równoległość powierzchni grubo poniżej 0,01mm. Pond to łozyska muszą być dostosowane do takiego złożenia tzn parowane.