pioterek pisze:A może takie coś przeszlifować co jest na ostatnim rysunku cytowanego wpisu?

To "ratunkowa" metoda wykonania gniazda stożkowego wewnątrz tulei wysuwnej konika, w której wytaczamy walcowy otwór nożem (zamiast stożka) i w niego wciskamy uciętą z przedłużki w miejscu A-A tulejkę z gotowym wewnętrznym stożkiem Morse'a, Można ją jeszcze dodatkowo zabezpieczyć przed obróceniem, ale przy dobrze dobranym otworze w tulei wysuwnej sam wcisk powinien wystarczyć
Takie gniazdo ma dodatkową zaletę bo jest już utwardzone, wiec całej tulei wysuwnej nie trzeba hartować. jeśli zewnętrzna powierzchnia przedłużki nie jest szlifowana (bo najlepiej takiej przedłużki użyć) to trzeba ją przed (za otwór i nakiełek) lub po obcięciu za otwory w kłach obtoczyć.

zaciśnięty całkowicie być nie może , ale w miarę lekko, tak by dało się go suwać + niewielka głębokość skrawania na raz(kilka przejść) nie będą powodować jego podrywania.
Metoda stosowana wielekroć z dobrym skutkiem..

Andrzej 40 pisze:To będzie trudne ze względu na mocowanie konika w tarczy zabierakowej. Jeżeli już, to rozwiercenie z mocowania rozwiertaka w uchwycie.

niekoniecznie, wystarczy zwykły wytaczak
https://www.cnc.info.pl/topics89/przegl ... 507,80.htm

który montujemy i ustawiamy średnicę zataczania (pod kontrolą czujnika) w uchwycie z niezależnymi szczękami (jako substytutem typowego mikrometrycznego wytaczadła)


lub wytaczadłem
https://www.cnc.info.pl/topics89/przegl ... 507,80.htm


lub za pomocą "borsztangi:"
https://www.cnc.info.pl/topics56/regene ... 007,40.htm


Czym by nie wytoczył, to jest to dobry sposób zapewniający centryczność osi wrzeciona z otworem tulei konika, oraz równoległość otworu w korpusie konika z osią łoża zarówno w płaszczyźnie poziomej jak i pionowej.

a przy okazji parę pomysłów na małą stołową tokarkę
http://www.hobby-machinist.com/threads/ ... ing.32941/

Mam taki Mk1, a także Mk2 (prod. WAKO Poland) którym próbowałem profilaktycznie lekko skorygować gniazdo tulei konika w moim Bernardo 700, niestety tuleja jest utwardzana, i nie dało się nic zrobić. (to info dla demonizaujących "chińską marchewkę" )

Dziękuję, aż się spłoniłem jak panienka , ale także Ty to potrafisz, bo to nie trudne jak się rozumie zagadnienie, tylko po prostu nie próbowałeś (do czego zachęcam)..
Z pożytkiem dla nas wszystkich..
A jak jest chęć, to i kury można nauczyć pływać... (w rosole )

kolec7 pisze:A przy ciężkim wierceniu, to jak wyrwie wiertło z gniazda, to przeważnie ukręci płetwę, zanim stożek zdąży chwycić ponownie. Albo jeśli nie ukręci na amen, to problemem jest tak nadwyrężoną końcówkę wybić i wbić ponownie bez oszlifowania. Zazwyczaj zdarza się na automatycznym posuwie, jak wiertło jest za chytrze naostrzone i weźmie w miękkim materiale większy wiór niż posuw nadąża za narzędziem. Temat rzeka......

Prawda. Tak czy siak gniazdo tulei konika (dbajmy o j.p.) nie ma końcówki przystosowanej tylko do płetwy ponieważ wkłada się w nie również narzędzia bez niej, np kły, które ciężko byłoby wybić cofając tuleję śrubą..

kolec7 pisze:Raczej jest na tym etapie poznawania techniki zbędne. Elementarnie w zawodówce uczy się, iż płetwa służy do wyciągania narzędzia klinem. Moment obrotowy przenosi stożek. I koniec.

No cóż, nauki nigdy za dużo - a jak poda się tę "czarną magię' w miarę przystępnej formie (mam nadzieję ), to zawsze czytelnikom coś tam w głowie zostanie..

kolec7 pisze: Żadna płetwa w narzędziach mocowanych na stożku Morse'a nie służy do przenoszenia momentu obrotowego.
Każde inne narzędzie nie ma płetwy, tylko gwint wewnętrzny (znormalizowany i skorelowany z numerem stożka), który służy do osiowego dociągania narzędzia do gniazda.

I to nie do końca prawda, a wynika z tego że jak słusznie kolega zauważył siła składowa Ff działająca na wiertło jest poosiowa, równoległa do posuwu narzędzia, i większa od siły promieniowej Fp

więc dociąganie stożka chwytu wiertła do gniazda po ewentualnym zluzowani następuje automatycznie (w miarę posuwu), i nie potrzeba dociągać go śrubą jak w innych narzędziach, np frezach gdzie większe od osiowych siły promieniowe występują częściej(w zależności od kierunku skrawania i kształtu ostrzy/kąta przystawienia Kr).

Na poniższych diagramach doskonale widać jak działają siły promieniowe od części roboczej frezu na końcówkę chwytu (dociągniętego śrubą do gniazda).
Dlatego płetwa jak w wiertle lub niedociągany śrubą chwyt przy drganiach i siłach promieniowych większych niż osiowe (z wektorem do gniazda) prędzej czy później z niego wypadnie. (bo po chłopsku mówiąc - siła "wpychająca" go w gniazdo będzie słabsza niż ta "luzująca" go)


Więc po co wiertłu płetwa?
Otóż, poza ułatwianiem wybijania wiertła z wrzeciona zapobiega ona obracaniu się wiertła w gnieździe w czasie chwilowego zluzowania jego chwytu pod wpływem drgań od części skrawającej, czy przekroczeniu przez opory skrawania sił tarcia przylgni stożka gniazda i chwytu. Obracanie się wiertła w większości przypadków uniemożliwiłoby ponowne zakleszczenie, aż do momentu zatarcia powierzchni przylgowych rujnującego ich gładź. (wystarczy użyć wiertła bez płetwy do ciężkiego wiercenia gdzie występują drgania by się o tym przekonać, zwłaszcza kiedy powierzchnie przylgowe stożków nie są idealne)