Obsługa, Programowanie i Budowa Maszyn Numerycznych
Wróć do „moduł koła stożkowego ,kto wykona zębatke”
?mc2kwacz pisze:Komputera nie wymyślili amatorzy
http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Zusenajbardziej znana to Z3, skonstruowana w 1941, pierwsza w historii w pełni działająca programowalna maszyna licząca
jak powiedział kolega zdzicho jest taki sposób a w zasadzie kilka, ale najczęściej stosowany np, w podzielnicach, to dosuwanie ślimaka do ślimacznicy poprzez obrót mimośrodowych tulei łożyskujących ślimak w korpusieAreo84 pisze:Chodzi może o luzy miedzy ślimakiem a ślimacznicą? Jest jakiś prosty sposób na kasowanie tych luzów?
No, może nie aż taki trudny nawet dla astronoma-amatora..mc2kwacz pisze:Jednym z elementów wyposażenia jest napęd teleskopu. Wbrew pozorom jest to dość złożony problem techniczny, bo trzeba prowadzić lufę po niebie z bardzo wysoka precyzją w takt obrotu Ziemi. Jak wysoka to precyzja to już zależy od klasy teleskopu.
istnieją też mechanizmy kasujące luzy..mc2kwacz pisze: krytycznym punktem i tak jest przekładnia mechaniczna. Niby taka zwykłą przekładnia zębatkowa. Ale ma zarąbiastą powtarzalność, zero luzu i zbliżoną do idealnej liniowość.
Obrazowo mówiąc: im bliżej środka koła - tym proporcjonalnie mniejszy (i wysokość, i szerokość t, przy zachowaniu proporcji kształtu).pioterek pisze:A ja tu czegoś pewnie nie wiem, wiedza tajemna czy co?
kamar napisał/a:
...ale z prawdziwym zarysem to niewiele ma wspólnego...
co to niby jest ten "prawdziwy zarys"
Akurat do przekładni w suporcie gdzie obroty wałka pociągowego są raczej małe, wręcz bardzo małe, taka dokładność powinna wystarczyć w zupełności.Areo84 pisze:jak pisze Kamar -w niewymagających dużej dokładności przekładni do zaakceptowania. Bo w bardziej odpowiedzialnych, przenoszących duże momenty czy poruszające się z dużymi prędkościami obrotowymi to już raczej nie będzie tak różowo.
Ma kolega w zupełności rację, i zdaję sobie z tego sprawę, że nie jest to właściwa, zgodna z wymogami teorii metoda nacinania uzębienia kół stożkowych, ale możliwa do wykonania dla mniej wymagających przekładni niespecjalistycznymi maszynami i narzędziami.Areo84 pisze:Wydaje mi się że nawet korygując położenie osi koła do osi frezu nie uzyskamy całkiem poprawnego zarysu zębów skrawając to frezem modułowym poruszającym się po linii prostej
Obróbka przy zastosowaniu metod zastępczych odbywa się narzędziami kształtowymi. Wynika stad wniosek, że koła nacięte tymi metodami nie będą miały poprawnych zarysów, a dla znośnej współpracy muszą być poprawione odręcznie pilnikami, lub z góry rezygnuje się z właściwej współpracy.
Metod zastępczych jest kilka. Spośród nich omówimy jedynie dwie..
To nieprawda, można nawet amatorsko z dobrym skutkiem nacinać kola stożkowe frezami kształtowymi (a nawet nożami kształtowymi w flycutterze) na podzielnicy. I żadna to magia.. Proszę popatrzeć na dno wrębu - równoległe linie, czyli głowa zęba frezu.Areo84 pisze:Przy kole stożkowym chyba tak nie da rady. Ząb ma na całej długości zmienną szerokość i grubość.Więc frez modułowy odpada. Do tego są raczej strugarki do kół zębatych obwiedniowe lub kopiowe.
A pozostałe wymiary - otwór, jakieś podtoczenia, itd, jak wyglądają?tom102 pisze:wszystko musi opierać się na pomiarach, a obawy są takie ze może faktycznie jest to w jakiś calach
I będzie. Powinienem dopisać że może wyjść spory bo tak naprawdę we wzorze m = Dq : z+2 nie powinno być "2", tylko miedzy ~"1,5" a "2"(co trzeba by dokładnie wyliczyć) bo wysokość głowy zęba(miedzy Dp a Dq) jest funkcją trójkąta prostokątnego (przyprostokątną) ponieważ zarys zęba jest pochylony pod kątem 45° do osi kołatom102 pisze:zmierzyłem i policzyłem, błąd jest spory
