Ja oczywiście rozumiem, że najwygodniej jest szlifować powierzchnię ciągłą, bez żadnych rowków i innych uskoków, ale wobec przekonujących wypowiedzi kolegów, twierdzących że szlifowanie powinno być wykonywane jako czynność po zakończeniu wszelkiego frezowania postanowiłem zlecić najpierw owe prace frezerskie.

Tak wogóle to serdecznie dziękuję wszystkim, którzy zabierając głos w moich wątkach pomagają mi obrać właściwą drogę postępowania przy prowadzonej właśnie przeze mnie budowie stołowej wiertarko - frezarki.

No i wszystko jasne, dzięki serdeczne za wyjaśnienie zagadnienia
Właśnie ta powierzchnia przerywana cały czas napawała mnie niepewnością.

Mam wykonaną stalową tuleję wrzeciona wiertarki stołowej o wymiarach fi=47,9mm (na gotowo po szlifie ma być fi=47,6mm) x L=124mm, oba końce tulei posiadają podtoczenia na łożyska i simmeringi, wszystko wykonane oczywiście współosiowo.

Teraz pytanie:
Czy najpierw należy wyfrezować zębnik (ma być na odcinku ok.60mm wykonany pod moduł zębatki 1,5) i kanałek o szerokości 6mm wzdłuż tulei (pod klin zapobiegający obracaniu się tulei w korpusie) a potem dopiero wykonać szlifowanie całości na wymiar fi=47,6 ?, czy może kolejność czynności powinna być zmieniona ?

Proszę o podpowiedź jaką metodą przeprowadza się szlifowanie takich detali, czy ma to być przy zastosowaniu szlifierki bezkłowej (nie wiem czy wówczas wcześniej wykonany zębnik i kanałek nie będą przeszkadzały), czy może operację szlifowania lepiej wykonać na szlifierce, gdzie detal mocuje się w kłach - myślę, że wtedy zębnik i kanałek nie przeszkadza.
Ale czy dobrze myślę ? - proszę o opinię.