Nie mam teraz czasu żeby szczegółowo analizować obrazki Akaiinazuma, ale on chyba ma dwa odrębne zasilacze- jeden dla komputera a drugi dla całej reszty. Inaczej cała optoizolacja nie ma sensu. Trzeba tak skonstruować układ żeby każdy element układanki był zabezpieczony przed kaprysami sąsiadów.

Akaiinazuma pisze: Zastanawialiście się może jak dokładnie ten optoizolator działa? Bo ja teraz łączę kabelkami te układy i coś mi nie pasuje.

Przyjrzyj się schematowi na stronie Ottopa.
Cała filozofia optoizolacji polega na odizolowaniu linii sygnałowych połączonych kabelkami ze złącza LPT i ich odpowiednikami po stronie sterowanego urządzenia. To odseparowanie następuje we wnętrzu elementów PC847. Każdy taki element składa się z diody (LED) i fototranzystora między którymi nie ma połączenia elektrycznego a sygnał przenoszony jest za pośrednictwem światła. Światło nie przewodzi prądu.

Sam transoptor PC847 niestety odwraca sygnał czyli z "1" robi "0" i odwrotnie. Żeby te sygnały z powrotem odwrócić do właściwej polaryzacji zastosowane są negatory logiczne 74HC14. Te elementy dodatkowo poprawiają kształt przebiegu. Chodzi o to że sygnał prostokątny bardzo ładnie wygląda na wykresie na papierze. W rzeczywistym układzie elektronicznym nie jest już tak pięknie bo na prostokąt nakładają się różne zakłócenia. Można to zobaczyć obserwując przebiegi oscyloskopem. Zakłócenia bywają tak dokuczliwe że układ może zgłupieć i sam nie wie czy dostał z zewnątrz sygnał "1" czy "0" Są to tzw stany nieustalone. Można poprawić te niejednoznaczności podciągając potencjał na wejściach układów cyfrowych rezystorem do VCC. W tym wypadku zastosowano drabinkę rezystorową. Nic dziwnego że te rezystory (drabinka) ma podpięte zasilanie VCC. Tak ma być.Kiedy brak jest sygnału, na wejściu 7414 jest wymuszony pewny stan "1". Kiedy pojawia się sygnał i fototranzystor w transoptorze zaczyna przewodzić, powstaje "0" na tym wejściu.To ten fototranzystor powoduje spadek napięcia na wejściu 7414 (zwiera do masy)

Nie ma znaczenia, czy łączysz kabelkami czy w inny cudowny sposób. Izolacja sygnałów jest zachowana. Pozostaje natomiast wspólny punkt odniesienia, względem którego komputer i reszta świata buduje sobie swoje stany logiczne i nadal się rozumieją. Ten jeden punkt połączenia galwanicznego nie spowoduje katastrofy. Żeby popłynął prąd (czasem działający destrukcyjnie) musi być obwód zamknięty czyli potrzebny byłby drugi wspólny punkt. Przykładowo prąd płynie do urządzenia (np żelazka do prasowania) ponieważ wtyczka ma dwa bolce.

Do pierwszych eksperymentów spokojnie się nadadzą i przy zaniżonych parametrach zasilania. Będą po prostu słabsze .

Lubisz hazard Ale skoro, jak zrozumiałem, potrafisz używać lutownicy to tutaj masz przykład prostej płytki optoizolacji. Zawsze to coś na początek. W końcu na tym etapie wszystko co robisz jest eksperymentem. Kiedy dojrzejesz do potrzeby montażu mocarnych silników to pewnie będziesz już miał inną wizję na dobranie komponentów, od sterowników poczynając a komputery, o ile przeżyją, nadal mogą służyć.

Możesz dać i 10A bo to sterownik decyduje ile prądu przepuści do silnika. A sterownik teoretycznie wytrzyma do 2A, jednak lepiej poszukać silników na niższy prąd żeby to maleństwo się nie pociło zanadto. Zatem zasilacz choćby nawet 100A, silniki na przykład 1.5A i po odpowiednim ustawieniu potencjometra na płytce, z zasilacza popłynie do silnika 1.5A. Sterownikowi nie przeszkadza że zasilacz dysponuje takim zapasem mocy. Bardziej boi się zbyt wysokiego napięcia. 30V powinien wytrzymać.
Włączając sterowniki wprost do LPT ryzykujesz że gdy coś pójdzie nie tak, napięcie 30V ma szansę walnąć w port komputera. Zawsze izolacja galwaniczna na transoptorach to jakieś zabezpieczenie. Jednak wtedy sytuacja się komplikuje bo i zasilacz logiki płytki powinien być oddzielny żeby oprócz masy nie było kontaktu między komputerem a całą resztą. Robiąc prościej działasz na własne ryzyko.

Włączenie sterownika bez podłączonego silnika nie powinno mu zaszkodzić. Sterownik będzie się starał wycisnąć ustawiony prąd na wyjściach ale nic z tego nie wyjdzie bo przecież wyjścia są rozwarte a żeby popłynął prąd musi być zamknięty obwód elektryczny. W efekcie na wysterowanych akurat wyjściach pojawi się pełne napięcie zasilania (W Twoim wypadku 24V). Z kolei włączenie na wyjście tylko amperomierza z pewnością coś uszkodzi. Układ regulacji prądu (chopper) w sterowniku działa poprawnie jeżeli jest on obciążony indukcyjnością (cewki uzwojeń silnika). Bocznik amperomierza ma zbyt małą indukcyjność i mikroukład nie zdąży zareagować na zbyt szybki wzrost prądu. Zerknij na mój post tutaj gdzie też śladowo poruszyłem kwestię działania choppera. A działa on dość prosto. Spójrz też na ten schemat a szczególnie na wyprowadzenia kostki A4988 która siedzi w sterowniku. Nie wnikając w zawiłości struktury wewnętrznej kostki zauważ dwa wyjścia SENSE1 i SENSE2. Na płytce sterownika są wlutowane widoczne na schemacie rezystory, połączone z tymi wyjściami. Przez te rezystory płynie prąd- ten sam który płynie przez uzwojenia silnika. Kostka mierzy spadek napięcia na rezystorach i w ten sposób wie jaki prąd płynie. Z kolei na wejście VREF podawane jest napięcie z potencjometru regulacyjnego. Kostka stara się doprowadzić napięcie na SENSE do zrównoważenia z VREF, na przemian, z dużą częstotliwością włączając lub wyłączając przepływ prądu. Tak działa chopper. Z opisu sterownika wynika że rezystory pomiarowe (SENSE) mają rezystancję 0.05 Ohma czyli przykładowo dla prądu 1A powstaje na nich napięcie 0.05V (Prawo Ohma). Zatem żeby taki prąd był generowany przez sterownik trzeba potencjometrem na wejściu VREF także ustalić napięcie 0.05V które można w trakcie regulacji mierzyć po prostu woltomierzem. Oczywiście regulację i pomiar robi się przy włączonym zasilaniu i podpiętym silniku. Jak widzisz nie mierzy się tutaj bezpośrednio prądu tylko napięcie VREF. Podobnie robiło się w sterownikach na układach L297 i L298, z tym że tam rezystory pomiarowe podpięte były do kostki L298 a sygnał VREF i chopper siedział w L297. Dopiero taki zestaw regulował prąd silnika.
Jeżeli znowu zmienisz koncepcję i zechcesz zastosować kilka oddzielnych zasilaczy do każdego podzespołu to też jest możliwe, tylko trzeba pamiętać o wspólnym punkcie odniesienia którym jest "masa" układu. Po prostu trzeba połączyć te masy ze sobą

Czyli jest to tylko układ L298 doposażony lekko i zaopatrzony w złącza żeby dało się go użyć nie grzejąc lutownicy. Za to użytkownik musi bardziej główkować przy każdym silniku i zasilaczu. Płytka z A4988 mimo że równie tania i mikroskopijna jest inteligentniejsza bo scalak kontroluje prąd. Robi więcej niż dawniej popularny sterownik L297+L298. Bardziej zbliżony jest pod względem funkcjonalności do scalonych TB 6560 na czerwonych "chińczykach" Dla ludzi eksperymentujących z mikrokontrolerami jak znalazł. Mało problemów a sporo pożytku. Można go wetknąć w płytkę stykową odrutować lekko i wrócić do programowania procesora.

Powiedz mi czy na tej płytce jest jeszcze jakiś mały układ scalony oprócz L298? Jeżeli coś tam takiego siedzi to jaki ma symbol? Najlepiej byłoby gdybyś był w stanie zrobić jakieś większe i wyraźniejsze fotki tego sterownika z góry i od spodu. Tak z ciekawości bo nie mam zamiaru tego odtwarzać w pracowni. Nie opłaciłoby się zwyczajnie. A4988 jest dość bogato opisany w sieci więc nie powinieneś mieć kłopotów z jego użyciem. Małym potencjometrem na płytce ustawiasz prąd silnika i taki prąd będzie stabilizowany niezależnie od napięcia jakim zasilisz. To dość wygodne a i silnik pracuje dynamiczniej. Poza tym ma możliwość pracy od pełnego do 1/16 kroku silnika no i oczywiście da się go zachęcić do pracy z Arduino.
A na przyszłość do takich eksperymentów, nie mówiąc już o praktycznym wykorzystaniu w jakimś mechanicznym urządzeniu, wybieraj raczej silniki pracujące przy niższych napięciach, czyli na przykład 2-5V i z prądem do 1.5A na początek. Tanie silniki można wybrać na przykład tutaj Dzięki temu że mimo tak niskiego napięcia katalogowego silnika dasz zasilacz o napięciu dopuszczalnym dla sterownika A4988, nic złego się nie stanie. Sterownik impulsowo stabilizuje prąd silnika według Twojej nastawy potencjometrem. Korzyść z takiej kombinacji jest taka że silnik ma wyższe przyspieszenie, da się go mocniej rozpędzić i nadal będzie miał niezły moment obrotowy. Silniki o wysokim napięciu na uzwojeniach pracują bardziej "mulasto"

Powinieneś zacząć od zaopatrzenia się w jakiś lepszy multimetr. W zabawach z elektroniką to podstawa. Te przyrządy nie są takie drogie. Układ L298 może umrzeć bezgłośnie lub z fajerwerkami jeżeli dostanie zbyt duże napięcie lub popłynie przez niego za duży prąd. W Twoim wypadku jeżeli to prawda że uzwojenia mają rezystancję 2.3 Ohma a napięcie dałeś faktycznie 5V to prąd już jest większy niż 2A. Chyba że na zasilanie silnika dałeś 24VDC (nie bardzo rozumiem co tam w końcu zrobiłeś) to przez układ scalony chce popłynąć dużo większy prąd (Prawo Ohma się kłania) a tego ten chrabąszcz nie wytrzyma. Niby w opisie jest informacja że na płytce jest jakieś zabezpieczenie przeciążeniowe ale nie wiem co to za układ. Zdjęcia w aukcji malutkie i niewyraźne, trudno zgadywać. Raczej nie upchano tam jakiegoś choppera do sterowania prądem bo nie dostrzegłem rezystorów dużej mocy od strony masy. Dlatego przypuszczam że płynie prąd prowadzący do szybkiej destrukcji. W sumie szkoda że w tej samej cenie nie zdecydowałeś się na sterowniczek na układzie A4988 których pełno na Allegro. Wygląda niepozornie ale drzemie w nim mądrość i siła. Ma też regulację prądu która dużo lepiej chroni układ i silnik, możliwość podziału kroków...