Przede wszystkim wszystko zależy od cieczy w której będzie przeprowadzana elektroerozja. Musi być użyta ciecz dielektryczna czyli o dużej oporności bo zaczną się procesy galwaniczne a nie o to w tej zabawie chodzi. Jeżeli woda to pewnie ze dwa razy destylowana. Dlatego wygodniej będzie użyć po prostu nafty. Trzeba znać napięcie przebicia tej cieczy. Oleje transformatorowe mają ten parametr rzędu 30 kV/mm. Przyjmijmy że nafta jest podobna (nie znalazłem danych) Transformator spawalniczy przy biegu luzem wytwarza około 50-70V na uzwojeniu wtórnym, zatem z grubsza przy jego użyciu i wykorzystaniu nafty przeskok iskry między wzornikiem (matrycą) a metalem drążonym nastąpi przy ich zbliżeniu na odległość około 2-3 mikrometrów. Z takiego liczenia na kolanie od razu widać z jaką precyzją koniecznego pozycjonowania mielibyśmy do czynienia. Wstrząs stołu wystarczy żeby doszło do pełnego zwarcia. Trzeba pamiętać że nafta jest cieczą palną więc obszar gdzie może coś zaiskrzyć musi być całkowicie w niej zatopiony. Wewnątrz nafty nie ma tyle tlenu żeby coś się zapaliło. Jeżeli z jakiegoś względu nie będzie możliwe opanowanie tak mikroskopijnego pozycjonowania to trzeba użyć źródła prądu o wyższym napięciu.

Dla zainteresowanych pogłębieniem wiedzy o elektroerozji (teoria oraz schematy elektr itd) http://www.meil.pw.edu.pl/~edm/