Witam. Przeczytałem z zainteresowaniem wszystkie posty dotyczące zagadnienia chłodzena wrzeciona i nasunęły mi się pewne sugestie. Chłodzenie cieczą stosuje się też do oziębiania laserów CO2 wykonanych ze szkła. Tam także nie należy z oczywistych względów przesadzać z ciśnieniem wody w szklanej konstrukcji. Z drugiej strony chłodzenie musi być intensywne żeby skutecznie odebrać laserowi kilkadziesiąt % doprowadzonej energii traconej na ciepło. Po pierwsze obieg cieczy chłodzącej może być ze względów praktycznych zamknięty ale nie hermetyczny, bo ciśnienie w obwodzie będzie rosło w związku z termiczną rozszerzalnością cieczy. Piszę celowo "cieczy" ponieważ woda nie jest najszczęśliwszym medium (korozja, osadzanie kamienia kotłowego...) Praktycy laserowi często stosują zwykły samochodowy płyn do chłodzenia silnika. Następne zagadnienie to dobór właściwych rurek w obwodzie chłodzenia. O ile elastyczna rurka doprowadzająca płyn do wrzeciona może być, oczywiście w rozsądnych granicach, dowolnie długa i cienka, to rurka odprowadzająca powinna być możliwie gruba i krótka. To na tej właśnie wypływowej rurce pod wpływem szybkości przepływu cieczy oraz jej oporów przepływu wytwarza się ciśnienie które może zaszkodzić uszczelnieniom wrzeciona. Jest w tym pewna analogia do zjawisk znanych z prawa Ohma. Dlatego też należy zadbać aby w wyniku przemieszczania się wrzeciona nie nastąpiło załamanie(przygniecenie) tej rurki. Z tego samego względu, gdyby zaszła jednak konieczność dołączenie w obwodzie dodatkowej chłodnicy to lepiej ulokować ją na drodze dopływu cieczy do wrzeciona. Tam wniesione przez nią dodatkowe opory nie zwiększą ciśnienia w samym wrzecionie. Inny temat który pojawił się w wątku to parametr "wysokości podnoszenia" charakteryzujący pompę. Jeżeli jest to słaba pompka akwariowa lub fontannowa do oczka wodnego to wystarczy zainstalować zbiornik z płynem wraz z pompką na wysokości średniego położenia wrzeciona. Wtedy nawet zupełne maleństwo poradzi sobie z wymuszeniem wystarczającej cyrkulacji.