.Sprawa z RS232C jest myląca za sprawą wspomnianego commodore, który notabene miał napis RS232C ale nie miał tego interfejsu zgodnego ze standardem
. To zabawne, ale niestety taka jest rzeczywistość. Np. c-64 nie był wyposażony w ten interfejs! Aby korzystać w pełni z RS232C trzeba było mieć konwerter napięć! Bez tego się nie dało. Interfejs w C-64 był interfejsem po prostu szeregowym o poziomach TTL, gdzie na liniach TXD i RXD jedynce odpowiadał stan wysoki (~5V) a zeru stan niski (~0V). Dopiero po konwersji napięć uzyskiwaliśmy pełnoprawny interfejs RS232C, gdzie na liniach TXD i RXD zeru odpowiadało napięci od 3 do 15V a jedynce od -3 do -15V. I to w zasadzie powinno rozwiewać wątpliwości.Jeśli chodzi o RS485, to jest to interfejs o nieco bardziej złożonej architekturze niż RS232 i pozwala na znacznie więcej, na budowę znacznie bardziej skomplikowanej infrastruktury sieci. Oczywiście można wykorzystywać tylko proste metody transmisji i cieszyć się większym zasięgiem. Zasięg w tym interfejsie jest większy dzięki temu, że transmisja przebiega na liniach symetrycznych. Oznacza to, że na dwóch liniach transmisyjnych występuje zawsze różnica potencjałów i raz jest to różnica dodatnia a raz ujemna. Działa to w ten sposób, że jeśli na wyprowadzeniu A mamy 1V a na wyprowadzeniu B 5V i taki stan odpowiada jedynce logicznej to mamy różnicę potencjałów B-A=5-1=4V. Jeśli pojawi się zero logiczne to stan na wyprowadzeniu A przyjmie wartości 5V a na wyprowadzeniu B 1V. Wówczas różnica potencjałów B-A=1-5=-4V. Zastosowanie linii symetrycznej zwiększyło odporność na zakłócenia z zewnątrz oraz pozwoliło na proste odseparowanie mas w urządzeniach (nadajnikach i odbiornikach). W RS232 wszystkie urządzenia musiały mieć wspólną masę. W RS485 nie muszą jej mieć.
