już kiedy było pisane na temat czujnika wysokości

- tylko raz – przy pierwszym uruchomieniu maszyny po montażu – wykonywana jest kalibracja czujnika korekcji. Odbywa się to w taki sposób, ze ręcznie ustawiamy poziom „Z” stołu maszyny, najeżdżając obojętnie jakim narzędziem. Program zapamiętuje współrzędna „Z”. Następnie wywołujemy funkcje kalibracji czujnika, maszyna najeżdża narzędziem na czujnik i zapamiętuje współrzędną „Z” przy której zadziałał czujnik. Na podstawie zebranych danych program zapamiętuje wysokość zadziałania czujnika względem poziomu stołu.
Na podstawie tej zapamiętanej wartości, program może później najechać dowolnym narzędziem na czujnik i obliczyć na jakim poziomie jest stół maszyny. Oczywiście sam poziom stołu daje jeszcze niewiele, dlatego w programie jest jeszcze jeden parametr – grubość materiału. Ta grubość jest po prostu dodawana do poziomu stołu i tam sterowanie przyjmuje Z = 0.

To rozwiązanie posiada następujące zalety:
- po zamocowaniu nowego materiału o nieznanej wysokości również trzeba ręcznie ustawić jego poziom „0”, ale robi się to tylko raz, w taki sposób, że zakładamy frez, wywołujemy funkcje kalibracji na czujnik, następnie najeżdżamy na materiał i wpisujemy współrzędną Z jako parametr grubości materiału
- po tej procedurze możemy zakładać dowolne narzędzia, wczytywać różne pliki CNC, i tylko wywołujemy fikcję kalibracji na czujnik. Grubość materiału się przecież nie zmienia, program koryguje sobie tylko poziom stołu i automatycznie dodaje grubość materiału.
- w razie wykruszenia freza można go spokojnie wyjąć, naostrzyć lub wymienić, a po założeniu wywołuje się tylko korekcję na czujnik i można kontynuować pracę na dokładnie takim samym poziomie.