Ja pracowałem w takiej firmie w której nie było żadnej dodatkowej dokumentacji (obróbka na tokarkach CNC). Tylko rysunek i za każdym razem myślenie nad technologią, jakie narzędzia i pisanie programu od nowa (bo się "zgubił"). Serie były powtarzalne, starszy pracownik jakoś sobie poradził (jeśli pamiętał jak to było robione), ale dla młodego porażka. Tak nie powinno być, np. z tego względu że program można zapisać, na rysunku wrysować bazy i chociaż jakaś prosta karta uzbrojenia obrabiarki by się przydała. Po prostu żeby nie tracić czasu. Jak widać co zakład to zawsze jakaś "patologia".

Z tego co pamiętam z technikum to zaczynaliśmy od podstaw i pisania kart technologicznych i programów (prostych oczywiście). Na uproszczenia przyjdzie czas, w zależności od potrzeb zakładu.

Jeżeli już uczysz to nauczaj tak jak powinno być to zrobione. Ja bym zaczął od procesu bardzo rozbudowanego dla produkcji seryjnej (bardzo szczegółowa dokumentacja) aż po uproszczenia dla małych serii czy produkcji jednostkowej.
No i przede wszystkim technologia (kolejność obróbki, narzędzia, parametry).

W praktyce rzeczywiście w zupełności wystarcza karta uzbrojenia obrabiarki (z numerem programu). W przypadku pojedynczych detali, jak sam wiesz, najczęściej nic się nie robi. Operator dostaje rysunek i tyle (możesz wytłumaczyć te sposoby).

Przewodnik produkcyjny to raczej tylko ogólny schemat procesu technologicznego (a właściwie marszruty i listy materiałowej). Stosowany tam gdzie jest w firmie system ERP i jest raczej związany planowanie produkcji niż z technologią.