"Jak to jest zrobione" - płytka z węglika spiekan

Węglik wolframu odkryli chemik i francuski laureat nagrody Nobla Henri Moissan. Moissan przystosował piec elektryczny do eksperymentów naukowych i odkrył kilka węglików, w tym krzem lub karborund (nazywany na jego cześć moissanytą). W 1897 roku, poszukując sztucznych diamentów, zmieszał cząsteczki metalu z wolframu i cukru (ze względu na zawartość węgla), ogrzewając mieszaninę w wysokiej temperaturze. Rezultatem była ciemnobłękitna masa o dużej twardości: węglik wolframu. Jednak jego ekstremalna niestabilność spowodowała, że ​​nie działał, chociaż mimo to odnotował jego odkrycie i zidentyfikował komponenty.

Podczas pierwszej wojny światowej przeprowadzono w Niemczech pewne eksperymenty, spiekając cząstki węglika wolframu. Prasowano je w różnych formach pod wysokim ciśnieniem i poddawano obróbce cieplnej. Ponownie uzyskany produkt był zbyt delikatny, aby mógł być przetwarzany przemysłowo.
W 1907 roku amerykańskiemu General Electric udało się, dzięki pracy inżyniera Williama Coolidge'a, rozwinąć włókna wolframowe, które umożliwiły zastąpienie rutenu i osmu w produkcji żarówek. Ale wolfram okazał się bardzo ścierny, więc do wyciągania włókien żarówek należy używać naturalnego diamentu w trefilach. Jednak rdzenie diamentowe miały tę wadę, że koszt surowca i trudności z odnalezieniem go w powojennych Niemczech, po utracie południowoafrykańskich kolonii. Z tego powodu, około 1920 r., Inżynier Karl Schröter przy swoim asystencie Baumhauerze, rozpoczął poszukiwanie substytutu; chociaż dopiero w 1923 roku, kiedy niektórzy inżynierowie z fabryki światła OSRAM Berlin (licencjonowani przez General Electric) zdołali zsyntetyzować produkt oparty na węgliku wolframu, stosując jako spoiwo 10% kobaltu. Kobalt zapewniał wytrzymałość otrzymanego stopu, co pozwoliło na jego przemysłowe zastosowanie, a dzięki temu osiągnięto cel "wyprodukowania twardego metalu takiego jak diament" (w niemieckiej firmie Metall hart wie Diamant). Proces ten zastosowano do innych węglików bazowych z przemysłu węglików spiekanych.
https://es.wikipedia.org/wiki/Carburo_de_wolframio