Żeliwo(szare nie stopowe i niskostopowe) jest dosyć twarde(węgiel) ale sypkie, więc nie ma co robić dodatniego kąta natarcia(ewentualnie niewielki łagodny) i ostrego wierzchołka bo szybko się stępi, zwłaszcza jak są wtrącenia rdzy(porowate) i piasku(odlewy w formach piask.).
Tak więc wystarczy, że typowa płytka będzie tylko podostrzona (gł. pow. przyłożenia) i lekko zukosowana do tyłu powierzchnia pomocnicza, tak by kąt miedzy nimi był mniejszy jak 90°, przy prostopadłej do osi toczenia głównej, nóż NNBE(surowe płytki często mają kąt 90° i brak skosów). Promień wierzchołka dość spory (lub spora fazka), nawet ze 2mm. Będzie również gładsza powierzchnia.

(NNBE)
Można do żeliwa użyć również NNZC, powierzchnie(gł. przyłożenia i pomocniczą) przeostrzyć, wierzchołek zaokrąglić.
NNZC będzie jednak potrzebować większej mocy niż NNBE przy takiej samej głębokości skrawania.
Najlepszy węglik do żeliwa szarego nie stopowego i niskostopowego (sypki wiór), to gatunku H (według ISO- na trzonku ozn.
K- kolor
czerwony, lub
M i kolor
żółty)
Cyfry po literze np: K10 do najtwardszych żeliw (węglik najtwardszy ale najbardziej kruchy) ÷ K30 do najbardziej miękkich (węglik mniej twardy, za to najelastyczniejszy, np do zapiaszczonych, porowatych itd...)
(to samo dotyczy P)
Do żeliwa ciągliwego natomiast(dającego długi wiór) gatunek litera S (według ISO-
P -kolor
niebieski)
