Onred serii 1000S w moim wydaniu...
: 27 paź 2017, 00:20
Jako, że trochę już minęło i zdążyłem się pochwalić maszyną w różnych tematach kolegów to przyszedł czas założyć własny i nie zaśmiecać 
Tylko jakoś trzeba napisać historię od początku więc:
Pierwszą maszynę zacząłem budować kilka lat temu (Joe's 2006R2 MDF) jednak po złożeniu wszystkiego do kupy i sprawdzeniu sztywności projekt zarzuciłem z powodu jej braku
Rama do tej pory stoi w piwnicy
Drugą maszynę planowałem już stalową (lub żeliwną). Po milionie telefonów i maili w sprawie używek postanowiłem budować sam lub przerabiać konwencjonala...
Tutaj należą się podziękowania dla kolegi ATLC za milion minut rozmów telefonicznych i konsultacji mailowych
Oraz podziękowania dla kolegi GRZESIA RUPIŃSKIEGO za tysiące minut rozmów telefonicznych i konsultacji mailowych w sprawie korpusu maszyny
Oraz podziękowania dla kolegi YAREC za tysiące postów / maili / PW w sprawach technicznych planowanej budowy grzmota
Oraz na finał podziękowania dla kolegi, którego nick pozostanie tajemnicą (chyba, że wyrazi chęć ujawnienia), który w trakcie tego całego zamieszania zadzwonił do mnie i zaoferował mi Onreda Fakt, że budżet był trochę przekroczony ale i klasa maszyny nieporównywalna do samoróbki według mnie...
Po kilku tygodniach przymusowego obgryzania tynku ze ściany i zapijania kranówką budżet został dopięty i historia zaczęła nabierać tempa.
I tak oto 27.06 bieżącego roku wypożyczoną lawetą (nie miałem lepszego pomysłu) pojawiłem się na Śląsku po maszynę. Dzięki uprzejmości poprzedniego właściciela otrzymałem pomoc pracowników przy operacji rozbrajania / załadunku i po mniej więcej połowie dnia byłem gotowy do powrotu.
Tutaj należą się kolejne podziękowania koledze GASPAR (nota bene budowniczemu mojej maszyny) za setki minut rozmów telefonicznych oraz garść maili w sprawach technicznych dotyczących zarówno maszyny jak i sposobu transportu itd...
Tego samego dnia zaraz przed północą maszyna wylądowała bezpiecznie w Lublinie. Pomijając drobne komplikacje po drodze spowodowane moją głupotą Najpierw ze 100km od startu zacząłem gubić folię stretch oraz zaczęła ona wydawać bardzo osobliwe dźwięki na wietrze. Potem w przypływie radości przy 120km/h z Onreda odfrunął dach Na szczęście nie wylądował nikomu na przedniej szybie ale i tak dalej jechałem już powoli Zmęczony mózg i nadmiar endorfiny spowodowały, iż nie uwzględniłem tego, że dach obudowy wykonany z poliwęglanu komorowego i przynitowany do konstrukcji pozbawiony po 100km pokrywy z folii po prostu w wyniku drgań wyrwie nity Na szczęście po tych przygodach poza co stukilometrowym sprawdzaniem pasów nic się nie działo
Następnego dnia maszyna z racji braku możliwości wprowadzenia do nowego domu przez za wąskie drzwi przeszła kurację upiększającą na hali spawalniczej (czytaj rozbieramy i czyścimy)... Tutaj Gaspar miał rację - czyszczenia było sporo Maszyna robiła dużo w jakimś grafitowym kompozycie i pyłu było pełno wszędzie. W sumie uzbieraliśmy 120litrów (2 worki) pyłu, kurzu i innych gratisów. A tak oto wygląda Czerwony w negliżu
I finalnie ze dwa dni później (po konsultacji z Gasparem żeby nie rozpinać serw Yka) po wywaleniu niewielkiej dziury w ceglanej ścianie i wycięciu ościeżnicy maszyna zawitała w nowym domu Ową (precyzyjną) dziurę widać na fotce 1 i 3 pod włącznikiem światła na lewo od drabiny. Po takim zabiegu maszyna weszła do pomieszczenia przez drzwi z zapasem 5mm na stronę A dziura aktualnie stanowi idealną półeczkę na popielniczkę
I tak oto zaczęła się moja przygoda z CNC
Maszyna zrobiła już sporo rzeczy (na razie głównie dla siebie) oraz między innymi:
Płytę czołową frezarki FP800 - stal 355
Palce uchwytu hartowniczego - AISI304
Pady podciśnieniowe 100x100 - PA7
Flycutter - bliżej nieznany gatunek stali ale mocno twarda
No i na koniec żeby nie było za cukierkowo maszyna oraz operator debil (czyli ja) mają też swoje problemy ale o tym już w drugim odcinku
Tylko jakoś trzeba napisać historię od początku więc:
Pierwszą maszynę zacząłem budować kilka lat temu (Joe's 2006R2 MDF) jednak po złożeniu wszystkiego do kupy i sprawdzeniu sztywności projekt zarzuciłem z powodu jej braku
Rama do tej pory stoi w piwnicy Drugą maszynę planowałem już stalową (lub żeliwną). Po milionie telefonów i maili w sprawie używek postanowiłem budować sam lub przerabiać konwencjonala...
Tutaj należą się podziękowania dla kolegi ATLC za milion minut rozmów telefonicznych i konsultacji mailowych
Oraz podziękowania dla kolegi GRZESIA RUPIŃSKIEGO za tysiące minut rozmów telefonicznych i konsultacji mailowych w sprawie korpusu maszyny
Oraz podziękowania dla kolegi YAREC za tysiące postów / maili / PW w sprawach technicznych planowanej budowy grzmota
Oraz na finał podziękowania dla kolegi, którego nick pozostanie tajemnicą (chyba, że wyrazi chęć ujawnienia), który w trakcie tego całego zamieszania zadzwonił do mnie i zaoferował mi Onreda
Fakt, że budżet był trochę przekroczony ale i klasa maszyny nieporównywalna do samoróbki według mnie...Po kilku tygodniach przymusowego obgryzania tynku ze ściany i zapijania kranówką budżet został dopięty i historia zaczęła nabierać tempa.
I tak oto 27.06 bieżącego roku wypożyczoną lawetą (nie miałem lepszego pomysłu) pojawiłem się na Śląsku po maszynę. Dzięki uprzejmości poprzedniego właściciela otrzymałem pomoc pracowników przy operacji rozbrajania / załadunku i po mniej więcej połowie dnia byłem gotowy do powrotu.
Tutaj należą się kolejne podziękowania koledze GASPAR (nota bene budowniczemu mojej maszyny) za setki minut rozmów telefonicznych oraz garść maili w sprawach technicznych dotyczących zarówno maszyny jak i sposobu transportu itd...
Tego samego dnia zaraz przed północą maszyna wylądowała bezpiecznie w Lublinie. Pomijając drobne komplikacje po drodze spowodowane moją głupotą
Najpierw ze 100km od startu zacząłem gubić folię stretch oraz zaczęła ona wydawać bardzo osobliwe dźwięki na wietrze. Potem w przypływie radości przy 120km/h z Onreda odfrunął dach Na szczęście nie wylądował nikomu na przedniej szybie ale i tak dalej jechałem już powoli Zmęczony mózg i nadmiar endorfiny spowodowały, iż nie uwzględniłem tego, że dach obudowy wykonany z poliwęglanu komorowego i przynitowany do konstrukcji pozbawiony po 100km pokrywy z folii po prostu w wyniku drgań wyrwie nity Na szczęście po tych przygodach poza co stukilometrowym sprawdzaniem pasów nic się nie działo Następnego dnia maszyna z racji braku możliwości wprowadzenia do nowego domu przez za wąskie drzwi przeszła kurację upiększającą na hali spawalniczej (czytaj rozbieramy i czyścimy)... Tutaj Gaspar miał rację - czyszczenia było sporo
Maszyna robiła dużo w jakimś grafitowym kompozycie i pyłu było pełno wszędzie. W sumie uzbieraliśmy 120litrów (2 worki) pyłu, kurzu i innych gratisów. A tak oto wygląda Czerwony w negliżu I finalnie ze dwa dni później (po konsultacji z Gasparem żeby nie rozpinać serw Yka) po wywaleniu niewielkiej dziury w ceglanej ścianie i wycięciu ościeżnicy maszyna zawitała w nowym domu
Ową (precyzyjną) dziurę widać na fotce 1 i 3 pod włącznikiem światła na lewo od drabiny. Po takim zabiegu maszyna weszła do pomieszczenia przez drzwi z zapasem 5mm na stronę A dziura aktualnie stanowi idealną półeczkę na popielniczkę I tak oto zaczęła się moja przygoda z CNC
Maszyna zrobiła już sporo rzeczy (na razie głównie dla siebie) oraz między innymi:
Płytę czołową frezarki FP800 - stal 355
Palce uchwytu hartowniczego - AISI304
Pady podciśnieniowe 100x100 - PA7
Flycutter - bliżej nieznany gatunek stali ale mocno twarda
No i na koniec żeby nie było za cukierkowo maszyna oraz operator debil (czyli ja) mają też swoje problemy ale o tym już w drugim odcinku
Pomyslałem, że w końcu czas liznąć stół i wyszły jeszcze gorsze schody 
Zrobiłem kilka prób różnymi metodami - dwukierunkowo, jednokierunkowo, bez podnoszenia zetki - efekt cały czas lipa chociaż najmniej zryty był po dwukierunkowym bez zetki... Ogólnie efekt jest taki. Na samym początku stołu wychodzi pięknie, jakieś 200mm wgłąb stołu po Yku zaczyna robić lekkie fale i im dalej wgłąb stołu tym fale coraz bardziej zmieniają się w schody 
