https://s3-us-west-1.amazonaws.com/hmt- ... n_mytk.mp4
https://s3-us-west-1.amazonaws.com/hmt- ... g_part.mp4
https://s3-us-west-1.amazonaws.com/hmt- ... aft_tk.mp4
warsztatowe nacinanie ślimacznicy i długie wiercenie
https://s3-us-west-1.amazonaws.com/hmt- ... g_mytk.mp4
https://s3-us-west-1.amazonaws.com/hmt- ... l_mytk.mp4
dawna produkcja krzywek
https://s3-us-west-1.amazonaws.com/hmt- ... achine.mp4
Dodane 26 minuty 54 sekundy:
Robert_K pisze:Czym ziarenka tego proszku są spajane ze sobą z taką wytrzymałością? Wystarczy ciśnienie czy są jakoś domieszkowane?
Jednym z częściej używanych "lepiszcz", do kilkunastu %, jest kobalt Co, czasem nikiel Ni, lub wanad V, do tego czasem dodatek węglików mieszanych (TiC, NbC, TaC, i innych w łącznej ilości około 1%), które mają za zadanie nieco uelastycznić, i przez to uodpornić na udary mechaniczne płytkę (sam spieczony węglik wolframu -WC– w ilości 85-95% jest bardzo kruchy, w zasadzie nie nadajacy sie do skrawania), oraz zwiększyć przewodność cieplną (węglik bardzo słabo przewodzi ciepło) celem jego odprowadzania ze strefy skrawania.
Ale od procentowej zawartości "lepiszcza" zależy twardość płytki, dlatego istnieje kilka głównych gatunków* węglika bazowego(substratu - P; M; K; N; S**) niepowlekanego(***) które wraz ze wzrostem odporności na udary (wzrost ciągliwości spowodowany wzrostem % lepiszcza) tracą na twardości i odporności na ścieranie.
* - gatunek węglika = substrat + powłoka,
** - obróbka ciągła - substrat twardy odporny ścieranie,
- obróbka przerywana - substrat odporny na uderzenia,
plus kilka stanów pośrednich gdzie chcemy mieć kompromisy udarności z odpornością na ścieranie.
*** -
https://www.yg-1.pl/baza-wiedzy/technic ... y-i-zalety