Wszystko to co napisałem powyżej to jest właśnie na podstawie moich praktycznych doświadczeń. Kiedyś wykonywałem projekt wiertarki promieniowej. Kolega MCkawa pyta o literaturę. Ja korzystałem m. in. z takich książek: Jerzy Dmochowski „Podstawy obróbki skrawaniem” PWN W-wa 1978r., W. Korewa „Podstawy konstrukcji maszyn” WNT 1973r. w 3 częściach, praca zbiorowa „Obrabiarki skrawające do metali” WNT 1974 – chyba najlepiej od tej zacząć. Do tej pory wydano wiele nowszych pozycji ale już nieraz przekonałem się, że najwięcej potrzebnych informacji jest w starych książkach i tych szczególnie poszukuję.

Do określenia wymaganej mocy silnika trzeba określić wartość momentu skrawania podczas wiercenia i siły posuwowej. Wpływ na to mają: własności materiału obrabianego, wielkość posuwu, średnica wiertła, a także głębokość wiercenia, parametry wiertła i jego zużycie, ciecze chłodząco smarujące. Wzory do obliczania oporów skrawania przy wierceniu są doświadczalne i zawierają masę współczynników dobieranych w zależności od warunków obróbki. Znając wartość momentu skrawania oraz zakładając wielkość obrotów wrzeciona wylicza się moc skrawania podczas wiercenia. Natomiast moc potrzebnego silnika otrzymamy po uwzględnieniu współczynnika sprawności przeniesienia napędu w wiertarce. Do tego jeszcze dochodzi moc tracona na posuw ale jest ona niewielka i można ja pominąć. Warto pobawić się obliczeniami i policzyć moc dla wszystkich stopni prędkości wrzeciona a zwłaszcza dla min. i max. obrotów. Dla każdej prędkości możemy dobierać rożne posuwy. Wtedy zauważymy, że nie ma sensu stosować max. posuwu przy max. prędkości obrotowej wrzeciona bo zapotrzebowanie mocy wyjdzie nam ogromne i trzeba zdecydować się na ograniczenie posuwu. Po zaokrągleniu mocy do wartości znormalizowanej mocy silników możemy dobrać silnik z katalogu producenta.