clipper7 pisze:Ja mam taki patent

Bardzo ładne rozwiązanie. Zasłużony punkcik. Gratuluję 100 - ki! Myślę, że ten patent stanie się standardem i najlepiej, żeby nazwę przyjął od autora. Wychodzi na to, że też wykonam sobie takiego CLIPPERA, ale do stożka MK3.

Myślę, że można ją wykonać tak, żeby centrowała się na wystającym fragmencie trzpienia lub na śrubie i wcale nie musi dotykać powierzchni wewnętrznej wrzeciona, żeby się o nią nie obijała. Materiał nie powinien być za miękki, żeby się nie odkształcał.

Widać masz owocne noce. Wydaje się to dobrym pomysłem, ale podkładka może być za mała bo jednak trzpień wystaje w górę dość sporo poza tulejkę redukcyjną. Może lepiej wykonać nie samą podkładkę, ale drugą krótką tulejkę (czerwony kolor) stanowiącą przedłużenie tej pierwszej i zakończoną denkiem z otworem, przez który przejdzie śruba ściągająca. Nie wiem ile tam miejsca będzie i czy to się uda. Gdy będę w warsztacie to sprawdzę.

Ja to robię tak jak na rysunku poniżej. Przygotowałem sobie kawałek pręta. Po włożeniu do środka wrzeciona za mało opierał się o brzeg tulei i po uderzeniu w pręt od góry ześlizgiwał się i nie dawało się jej wybić. Dlatego na pręcie naspawałem trochę materiału w postaci małej stopy, która skutecznie opiera się o brzeg tulei a to pozwala na jej wybicie. Wielkość stopy jest tak dobrana, że bez problemu wchodzi w otwór wrzeciona od góry. W trakcie wybijania pręt jest nieco pod katem i opiera się o brzeg otworu wrzeciona, czyli nie jest ustawiony dokładnie pionowo jak na rysunku. Rysunek jest tylko poglądowy. Stosuję to od dawna podczas pracy na frezarce FWF 16. Wrzeciono ma stożek Morsea 3 i czasem muszę posłużyć się tuleją redukcyjną gdy używam trzpienia z Morsem nr 2.

m.j. pisze:ustawić konik (i najlepiej już go nie ruszać

A kieł obrotowy wkładać w pinolę zawsze w tej samej pozycji. Wystarczy zrobić jakiś znak na korpusie kła np: kapka farby, punkt lub rysa - tylko nie na stożku!

buchacha pisze:Wina szczek ?

Dużo większą dokładność uzyskuje się podczas toczenia w kłach niż z wykorzystaniem uchwytu tokarskiego. Normalnie robi się to tak, że we wrzeciono wkładany jest kieł stały a drugi kieł to normalny kieł obrotowy w koniku. Żeby wykorzystać kieł stały we wrzecionie trzeba zdemontować uchwyt i dlatego można uprościć sprawę i wytoczyć kieł z kawałka pręta zamocowanego w szczękach uchwytu. Załatwia się przy tym dwie sprawy: zmniejsza się nakład pracy na przezbrojenie tokarki i uzyskuje się dokładny kieł z czubkiem dokładnie w osi tokarki. Potrzebny jest jeszcze zabierak w postaci sercówki lub jakikolwiek inny, który można wykonać samemu. Podczas toczenia trzeba uważać, żeby wirujący zabierak nie zabrał za dużo np. rękawa obsługującego.

1. Z tymi łożyskami to się nie przejmuj. W sumie to kulki nie muszą być osłonięte od strony wewnętrznej skrzyni bo łatwiej dotrze do nich olej. Skoro pierścienie są już luźne to trzeba je usunąć - najlepiej przeciąć w dwóch miejscach.
2. Sprawdzanie bicia wrzeciona: najlepiej sprawdzić bicie samego wrzeciona wewnątrz stożkowego otworu we wrzecionie ( bez ściągania tarczy zabierakowej) a potem bicie tarczy zabierakowej na walcowym odsadzeniu, na które wchodzi uchwyt. Na koniec zamocuj w uchwycie precyzyjny wałek i sprawdź bicie na tym wałku w różnych odległościach od uchwytu.
3. Konik trzeba koniecznie przesunąć. Skoro śruby nie sięgają to wymień je na dłuższe. Regulację położenia konika i tak będziesz wykonywał co jakiś czas.
4. Z tą wysokością nic nie da się już zrobić. Przygotuj sobie zapas podkładek 2 mm i noże składane 12 mm będziesz zakładał bez mierzenia. Dla pozostałych noży i tak musisz dobierać podkładki.