Mnie to zastanawia jak to zostało przykręcone że wszystkie 4 śruby wyłamały rowki? Ktoś po przykręceniu kluczem stwierdził, za słabo, poszedł po rurkę przedłużającą, kręcił aż trzasnęło, potem powtórzył czynność 3 razy? No cóż, umysł ludzki skrywa wiele tajemnic...

Metoda naprawy kolegi pavyan mi się podoba zakładając, że ścianki są na tyle grube by użyte śruby nie trzymały się na ostatnim milimetrze metalu no i ja bym się chyba czuł komfortowo dopiero przy m8. Przy czym myślę że słabym punktem nie będą same śruby co gwint i metal dookoła.

Ze spawaniem żeliwa elektrodami do nierdzewki to słyszałem to już od kilku ludzi. Sam próbowałem tego tylko raz (zanim "odkryłem" lutospawanie). Mam szlifierkę do płaszczyzn z wiszącym z tyłu silnikiem. Niestety ktoś w niego wjechał wózkiem widłowym i odłamał korpus. Udało mi się to przyspawać w ten sposób, ale wtedy nie miałem jeszcze palnika oxy, było bez podgrzewania, więc pierwsze spawy musiałem zeszlifować z powodu porowatosci (wygląda to jak takie bąbelki pękające w trakcie spawania), po jakimś czasie wreszcie się udało(pewnie spawanie podgrzało) i trzyma do dziś, ale na 100% ma wewnętrzne pęknięcia i zakładam że trzyma się ten silnik na 10% obwodu. Być może z podgrzaniem byłoby dużo lepiej. O ile dobrze pamiętam na początku (zanim się elementy dobrze nagrzały od spawania) był ten problem poza porowatoscią, że można było patrzęć na ładny spaw jak stygnie i w pewnym momencie było słychać taki cichy dźwięk ping. No i już wiadomo, że coś pękło.

W zastosowaniach gdzie ważna jest wytrzymałość, bo można komuś krzywdę zrobić polecam zeszlifować ładny spaw na próbę i zobaczyć jak wygląda interfejs między metalami. Czy mamy penetrację, czy "przylepiło się do powierzchni, ale tylko częściowo" itd.

I jeszcze pytanie, dysponujesz tokarką takiej wielkości żeby ten element po spawaniu/skręcaniu dociąć? Jeśli nie, I w planie jest szlifowanie ręczne to chyba ja bym wybrał metodę alternatywną do spawania. Łatwiej będzie szlifować zwykłą stal niż spaw.

Nie polecam spawania żeliwa. Szczególnie małych elementów takich jak ten na obrazku. Większe komponenty to co innego(szczęgólnie po podgrzaniu). Za to polecam lutospawanie za pomocą brązu krzemowego, lub nawet lepiej brązu aluminiowego. Brąz aluminiowy jest dużo mocniejszy, ale nie widziałem go w sprzedaży w Polsce.

Do lutospawanie potrzebny jest palnik tlenowo-acetylenowy, lub spawarka tig (najlepiej z funkcją AC - da się spawać w DC, ale 10% wypełnienia AC oczyszcza żeliwo i bardzo pomaga). Robiłem to wiele razy. Jeśli jest zainteresowanie to napiszę więcej o tym jak to zrobić. Nie jest to trudne, ale trzeba mieć sprzęt. Podczas procesu nie osiąga się temperatury topnienia stali, tylko używanego wypełniacza (brąz). Dzięki temu metal nie jest kruchy. Sam brąz jest słabszy niż żeliwo, ale nie na tyle by zrobić różnice w tym zastosowaniu.

Ogólnie spawanie żeliwa jest możliwe zwykłą spawarką na elektrody. Służą do tego elektrody niklowe. Sam tylko raz zrobiłem próbę, która zaowocowała strasznie porowatym spawem. Usuwałem kilka takich spawów wykonanych przez innych by zamienić je na brąz krzemowy i każdy spaw był po pierwsze porowaty, po drugie strasznie kruchy w miejscu gdzie zaczynało się żeliwo.

Jeśli jednak nie odstrasza Cie ta perspektywa i chcesz mimo to spróbować spawania elektrodą niklową to polecam podgrzać żeliwo przynajmniej do 350C, a po spawaniu przykryć kocem ogniotrwałym, lub włożyć w perlit by powoli ostygło. To może pomóc z tą kruchoscią.

Dodatkowo, niezależnie od procesu (spawanie, letospawanie) czystość to podstawa. Trzeba zeszlifować starą i skorodowaną powierzchnię.

To nie ma zastosowania do tego przedmiotu, ale dla kompletności opisu dodam jeszcze, że w odlewach z pęknięciami trzeba usunąć trochę metalu dookoła pęknięć i wywiercić dziurkę na końcu pęknięć by zastopować dalsze pękanie.

Można też ściąć te rowki i dorobić że stali. Nagwintować to co zostało i połączyć na śruby, ale to będzie dużo więcej zabawy niż lutospawanie.