Prowadnice Y ustawione. Zacząłem jeszcze przed malowaniem od wytrasowania otworów do montażu prowadnic oraz ich baz bocznych, czyli szlifowanych listew. Najpierw wykorzystałem jedną listwę do wyznaczenia osi podstawy. Przymocowałem ją ściskami i manewrowałem dopóki nie była wystarczająco na środku. Płytę traserską ustawiłem prostopadle do baz prowadnic i równolegle do osi podstawy. W ten sposób mogłem wytrasować 4 równoległe linie. (Widoczne otwory są po poprzedniej próbie ich wyznaczenia inną metodą - rozjeżdżają się na 2mm na długości 500mm )


Dalej punktowanie. Na równoległych liniach wyznaczyłem kreski co 60mm przy pomocy suwmiarki. Nie szczękami suwmiarki, tylko rysikiem. Potem posłużyłem się punktakiem optycznym do napunktowania miejsc do wiercenia.


Potem to, co tygrysy lubią najbardziej, czyli wiercenie oraz ręczne gwintowanie: 34 otwory po 3 gwintowniki w każdym. Po tej akcji obiecałem sobie, że zainwestuję w gwintowniki spiralne... czego oczywiście jeszcze nie zrobiłem


Wreszcie finał. Już po malowaniu przykręciłem szlifowane listwy = bazy boczne i ustawiłem je równolegle względem siebie. Potem przykręciłem prowadnice. Podczas przykręcania dociskałem je do baz podpórką śrubową i aluminiowym bloczkiem, dzięki czemu się rozprostowały. Koniec końców odchyłka od prostoliniowości i równoległości jest rzędu +/- 0,02mm. Przynajmniej do pierwszej kraksy Ogólnie jak na najtańsze chińskie prowadnice całkiem nieźle.

Ostatki ładnej pogody to dobry czas na malowanie. Robienie tego na balkonie ma ten plus, że smrodek zamiast wisieć w pokoju leci do sąsiadów


Ale po zmroku lepiej dać sobie spokój...


Na szczęście człowiek uczy się na błędach. Druga warstwa:

Spokojna niedziela w pracowni. Beztrosko maluję sobie frezarkę, obracam się, a tu nagle trzecia rzesza za oknem...

O, to pewnie mój tajemniczy daleki niemiecki kuzyn, który nareszcie mnie odnalazł i chce podzielić się spadkiem po rodzie cesarskim, jeśli tylko wyślę mu pieniądze na prawnika...

Na spawaniu się nie znam, ale się wypowiem. Prawilne konstrukcje na forum mają profile podłużne takiej samej długości, a profile (lub blachy) poprzeczne zamykają je z przodu i z tyłu. Tak jak tutaj:
biurkowa-stalowa-wersja-5-t86273.html
grawerka-cnc-300x220-t17175.html
Ale konkretnie dlaczego taka rama ma lepiej trzymać geometrię, to już nie wiem. Może kolega @bartuss1 się wypowie?

I stał się porządek! No, powiedzmy...

Post (nie)sponsorowany przez tablicę narzędziową firmy Pafen. Plastikowe, cienkie i wiotkie, ale tanie i robotę robi.

Pora wrócić do dłubania maszyny

W budowie maszyny na razie przestój. Graty, rupiecie i szpargały do tej pory misternie upychane po kątach pracowni przekroczyły w końcu masę krytyczną. Nadszedł czas na odkładane od dawna przemeblowanie. Największą zmianą jest nowy, duży stół roboczy z tablicą do wieszania narzędzi i półką. 200cm długości i 60cm głębokości - żeby wstawić go do mojej kanciapy trzeba było zrobić go w częściach, przetransportować i skręcić dopiero na miejscu. Tutaj na zdjęciach wstępnie spasowany i złożony.


Po skręceniu ramy zdjąłem blaty i wziąłem się za lakierowanie. Nad ramą nie będę się znęcać, więc lakieruję ją akrylem, bo najprościej. Na blat pójdzie dwuskładnikowy poliuretan wymieszany z nadzieją, że trochę przedłuży to jego życie.

Jak się ogarnę z innymi rzeczami to wrzucę projekt ostrzałki. Na zagranicznych forach też pytają o ręczne metody ostrzenia płytek.

Co do skrobania stali, czasem najlepszą metodą jest... dać ją oszlifować. Np. listwy na boczne bazy prowadnic kosztowały parę stówek za 4 sztuki z tolerancją 0,01. Wyskrobanie tego z płaskowników by zajęło z pół wieku

Gdybym miał dostęp do szlifierki czy chociaż frezarki, to bym nawet nie wpadł na pomysł skrobania. Ale dostępu nie mam, znajomości nie mam, więc pozostaje albo zlecić wykonanie tego po cenach rynkowych albo pomału dłubać samemu metodami chałupniczymi. Zarabiać na tym nie potrzebuję, a dłubać lubię, więc wybór był prosty.

Widziałem film o ostrzach do skrobania stali. Chętnie bym spróbował, ale znów: żeby tak zmienić geometrię płytki potrzeba odpowiedniej maszyny. Używam czegoś w rodzaju ostrzałek systemowych do noży, tylko z osełkami diamentowymi. Wrzucałem foty w wątku o skrobaniu. Podostrzenie wszystkich 4 krawędzi płytki zajmuje najwyżej parę minut, ale nowej geometrii na tym nie zrobię. Mimo to, ze stalą można sobie poradzić. Robię tak: 1) świeżo naostrzona płytka węglikowa, 2) kąt ostrza płytki jak najbliżej 90°, 3) skrobak trzymany nisko, pod małym kątem, 4) odstęp między skrobnięciami, żeby nie nachodziły na siebie, 5) kierunek skrobania zmieniać o 45°. To nie to, co żeliwo, ale koszmaru nie ma.

A do testów jeszcze daleko. Zacząłem od zetki, ale do zrobienia jest jeszcze X i Y, a przedtem wyprowadzenie geometrii w paru miejscach. Pewnie parę miesięcy wojowania w weekendy, bo odpocząć czasem też trzeba

Czas na kolejną spowiedź. Zniecierpliwiłem się skrobaniem ramy, więc wziąłem się za zetkę. Koniec końców przy niej też musiałem się naskrobać. Ta "mała, szybka robota" zajęła sporo ponad miesiąc. Ale efekt jest


Zacząłem od obustronnie frezowanej płyty aluminiowej 12mm. Wybrania na bazy szyn zrobiłem improwizowaną frezarką dolnowrzecionową. Jak się okazało, ta frezowana płyta nie była zbyt płaska, więc i wybrania wyszły fatalnie. Tak więc skrobak w dłoń i do roboty. Mając wyrównaną płytę poprawiłem wybrania. Dalej trasowanie, wiercenie, gwintowanie. Przy okazji poczyniłem zastrzały do usztywnienia płyty.
Kiedy przyszło do montażu szyn, okazało się, że wybrania dalej nie są wystarczająco równe, więc i je przeskrobałem.



Na koniec wózek Z, czyli połówka krzyżaka. Zgodnie z planem dystanse wózków najpierw przykręciłem i zakołkowałem. Dopiero potem wytrasowałem i wykonałem otwory montażowe wózków. Potrzebne były jeszcze wybrania na blok nakrętki kulowej i prześwit na bloki łożyskujące, żeby się mieściły pod płytą na krańcach przejazdu. To też udało się zrobić wystarczająco dobrze improwizowaną frezarką.
Na koniec skręcanie. Tu już czysta przyjemność i satysfakcja: wszystko idealnie weszło na swoje miejsce