Jeżeli chodzi o pasowanie "tulei prowadzącej" i stempla, to musisz ustalić, jakie (i czy w ogóle) może być maksymalne przesuwanie się stempla na boki?
Można tu pójść moim zdaniem 2 drogami:
1) H7/h7, co dało by Ci maks. luz przy fi 50 0,05mm lub H7/h6 (luz max 0,04mm), problem jaki tu widzę- im niższa wysokość górnego stempla, tym większe możliwe odchylenie kątowe jego osi + dodatkowo możliwość pewnego przemieszczenia stempla na boki- pytanie jak istotne jest to z punktu widzenia eksperymentu (możliwe, że stempel by się sam ustawił do spęczanego elementu)

2) Pasowanie mieszane zapewniło by Ci lepsze prowadzenie stempla, ale wtedy moim zdaniem jedno z gniazd (IMO najlepiej w dolnym stemplu) musiało by z próbką tworzyć pasowanie mieszane, a gniazdo górne luźne, i to z dość dużym luzem, na pewno nie H/h, a np H/f, aby możliwie zminimalizować ryzyko zginania próbki w trakcie ściskania

Musisz pamiętać, że idealnie tych gniazd nie ustawisz w osi, i jak w którymś miejscu nie będzie luzu, to zacznie się zginanie tejże próbki

Edit/ jeśli potrzebujesz znać możliwe dokładnie siłę użytą do spęczania, to opcja 1sza będzie wprowadzała mniejszy błąd pomiaru (chyba, że się stempel zacznie trochę ukosować), w drugiej opcji prawdopodobnie musiałbyś na sucho sprawdzić jaka siła występuje bez próbki, i dopiero potem wykonać test