P.S. 2.

Jeszcze jednym się muszę z Wami podzielić drodzy koledzy. To jest moje dzisiejsze odkrycie.

Mianowicie, jeżeli chodzi o usuwanie zanieczyszczeń organicznych ze stali, to absolutnie doskonale spisuje się roztwór sporządzony z litra wody, 150 gramów wodorotlenku sodu - kreta do rur - tylko bez aluminium! Do takiego roztworu warto dodać 10 gramów azotynu sodu - uwaga, spożyty, to śmiertelna trucizna. Do kupienia na ale-drogo. Roztwór najlepiej robić w grubym plastikowym wiadrze, dosypując NaOH do ciepłej wody. Uwaga - zawartość może się zagotować i pryskać. Azotyn można dodać w dowolnym momencie. Najlepiej taki roztwór działa na gorąco. Nie muszę chyba tłumaczyć, że jest koszmarnie żrący - ochrona całej twarzy obowiązkowa.

Pierwotnie zrobiłem go w celu usunięcia powłoki cynowej ze stali - w czym się spisuje bardzo dobrze a cynę można później nawet odzyskać elektrolitycznie z roztworu, jeżeli ktoś się lubi cackać - chociaż przy dużych ilościach zawsze to parę złociszy będzie. To dygresja z tą cyną.

Zanieczyszczenia organiczne, farby, lakiery, tłuszcze, oleje, zwulkanizowana ze stalą guma a nawet silikon - odchodzą pięknie. Jeżeli ich nawarstwienia są grube, no to trzeba wyciągnąć taki przedmiot, spłukać, przetrzeć choćby pędzlem, poskrobać czymś delikatnie i ponownie zanurzyć w kąpieli.

Dodatek azotynu powoduje pasywację stali oraz ułatwia utlenianie zanieczyszczeń.

Mnie taka czystość jest potrzebna pod kątem zabaw z galwanotechniką - chociaż do czyszczenia na przykład elementów maszyn o złożonym kształcie wydaje się obiecująca ta metoda.

Roztwór należy przechowywać w szczelnym pojemniku - inaczej będzie ciągnął CO2 z powietrza i się rozkładał na węglany sodu.

W czasie "trawienia" pojemnik również powinien być zamknięty - z niewielką szparką na uwalnianie różnych gazowych produktów, które będą wtedy powstawały.

strikexp pisze: ↑

18 maja 2023, 01:36

Kwas siarkowy o niskim stężeniu z tego co słyszałem jest dostępny na stacjach paliwowych (jako elektrolit do akumulatorów). Ale nigdy nie sprawdzałem.

Niestety, tak, jak kolega powyżej napisał, trzeba na firmę albo kupować ten produkt pod inną nazwą. Ot uroki biurokracji, dzisiaj sam nie wiem, czy byłbym na tyle głupi, żeby głosować za akcesją do ujni. Takie życie, ludziom utrudnili nieszkodliwe i pożyteczne zabawy a terrorysta zarejestruje działalność na przykład zakładu galwanizerskiego i kupi, czego dusza zapragnie (jak dobrze pójdzie, to jeszcze bez VATu ).

Co do samego usuwania rdzy i regeneracji przedmiotów stalowych - na dniach będę robił eksperyment z żelazowaniem galwanicznym - potrzebuję chociaż trochę "podłatać" wżery w blasze stalowej, która później będzie niklowana i miedziowana. Ciekawy patent.

Jak pożyję, to chcę też spróbować kobaltować wyrobioną pinolę wiertarki WS-15. Są te procesy opisane w literaturze - kobalt ma bardzo dobre własności mechaniczne i nakłada się trochę prościej niż na przykład chrom techniczny - można tego próbować w domowym warsztacie.

Wybaczycie koledzy, że na razie tylko zajawki - nastrój mam taki, że bym se chciał pogadać a nima z kim Żelazowanie powinno się tu pojawić po weekendzie.

Dodane 30 minuty 20 sekundy:
P.S.

Ach, zapomniałbym! Przy odrdzewianiu katodowym dla uzyskania dużych gęstości prądu w przypadku przedmiotów o większej powierzchni można użyć... spawarki... w tandemie z amperomierzem cęgowym. Warunek, to regulacja prądu od możliwie małego zakresu i oczywiście prąd stały na wyjściu. Gęstość prądu jest istotna dla intensywnego wydzielania wodoru na czyszczonym przedmiocie - to wodór powoduje odrywania zanieczyszczeń od powierzchni metalu. Dla skuteczności potrzeba tak przynajmniej parę amperów na dm2.

Stary wątek, ale odświeżę...

melonmelon pisze: ↑

17 cze 2020, 18:56

To odwodorowywanie elektrolityczne jest jeszcze ciekawsze: jaki jest mechanizm działania tego procesu?

Gdzie o tym słyszałeś? Być może gdyby element odrdzewiany robił za anodę, to mogłoby działać, to co piszesz, chociaż trochę wątpię. Nawiasem mówiąc - rdzę można usuwać także właśnie na odwrotnej biegunowości niż zalecana w tej metodzie i wtedy unika się nawodorowania materiału, kosztem jednak jego podtrawienia. Coś za coś.

Moje podręczniki do galwanizacji mówią o usuwaniu wodoru ze stali przez wygrzewanie w temperaturze ok. 200 stopni przez co najmniej godzinę.

W roli elektrod doskonale spisują się elektrody węglowe do cięcia i żłobienia. Należy kupować jak najgrubsze, na końcach przylutować przewód i założyć na ten koniec szczelnie koszulkę termokurczliwą z klejem (to ważne). Chodzi o to, że do roztworu elektrolitu nie powinna dostawać się miedź z przewodu. Miedź z samych elektrod usuwa się podłączając je zbiorowo do plusa a jedną - do minusa i zanurzając w roztworze jakiegoś elektrolitu. Miedź z czasem przejdzie do roztworu a następnie wydzieli się na tej pojedynczej elektrodzie.

Bardzo dobrym elektrolitem do odrdzewiania jest kwas siarkowy, gdyż działa dość wgłębnie, nie tylko powierzchniowo. Niestety, można go kupić tylko na firmę, ale... można legalnie nabyć pewien środek do udrożniania rur, którego nazwa jest taka sama, jak nazwa zawodu zajmującego się instalacjami wodno-sanitarnymi. Jest tam czysta substancja o bardzo wysokim stężeniu. Uwaga! O ile w przypadku większości kwasów nie ma znaczenia czy się wlewa kwas do wody czy na odwrót, to H2SO4 należy bezwzględnie wlewać tylko do wody i nigdy na odwrót - a i tak się będzie ten roztwór burzył i nagrzewał. Poza tym, bardzo Was proszę koledzy - pamiętajcie o plastikowej osłonie, na całą twarz i o rękawicach. Tu nie ma zmiłuj. Do takich prac, jak powyżej, stężenia potrzeba koło 5%.