I tu gość miał rację... żeby uzyskać wartości przesunięć wystarczy odjąć współrzędne punktu końcowego, od współrzędnych punktu początkowego... jeśli współrzędne końca są mniejsze od współrzędnych początku, to wychodzi wartość ujemna.

W sumie, w uproszczeniu, tak można przyjąć... jak już pisałem, to jest jak programowanie długością wektorów... jeśli początek i koniec wektora jest na tej samej pozycji, to znaczy, że jego długość jest równa zero.
PS. Samego przerobionego kodu nie analizowałem.

N01 G90 G17 G40
N05 M06 T01 S4000 M03 M08
N10 G0 X0 Y0 Z5
N15 G0 G91 X20 Y10 Z0
N20 G01 X0 Y0 Z-6 F1000
N25 G01 X20 Y0 Z0 F2000

Tylko mały fragment, „na kolanie”... początek i tak musi być po G90, no chyba, że dokładnie znasz odległość punktu bazowego/startowego/wymiany od obrabianego detalu.

G71 jest i owszem, ale w toczeniu.
W pierwszym bloku natomiast powinna/musi być definicja płaszczyzny roboczej... do wyboru mamy trzy: G17, G18 i G19

G90 to programowanie bezwzględne - każdy punkt jest jakby współrzędną w układzie współrzędnych... podajesz je zawsze względem jednego punktu „zera” tego układu.
G91 to programowanie przyrostowe - piszesz jakbyś używał długości wektorów... każdy kolejny punkt jest określany jako odległość w osiach X, Y, Z itd względem poprzednio zdefiniowanego punktu.