To raczej na tym ostatnim filmie była woda/wilgoć - płynny metal rozrywa formę, całość czasem wręcz eksploduje.
Zaś jeśli forma jest wytrzymała (kokila), to metal wytryskuje otworami wlewowymi/odpowietrzającymi.
Raz jeden tak miałem - w walcowej formie z rury stalowej była na dnie chyba tylko jedna kropla wody (prawdopodobnie z chłodzenia poprzedniego wlewka), i płynno-ciastowaty metal o temperaturze ~1000°C wyrzucony został z niej ku górze.
Wlewałem zawsze stojąc mocno z boku i w osłonie na twarz, więc strzał z tego "moździerza" mnie nie trafił - ale spadło na mnie kilka gorących drobin. Nie powiem, że nie zbladłem...

Przy zabawie w odlewanie (szczególnie większych ilości wsadu, od 0,5-1kg) trzeba myśleć cały czas o tym, co się robi i używać zabezpieczeń twarzy, rąk i całego ciała - konsekwencje nieuwagi lub bezmyślności (a także niewiedzy) mogą być tragiczne i nieodwracalne.

Pamiętaj przy eksperymentach o niebywale ważnej sprawie:
Każda forma odlewnicza - ceramiczna, piaskowa, z masy formierskiej, dowolna - MUSI BYĆ SUCHA, wygrzana dla odparowania wilgoci. Nawet ślady wody doprowadzić mogą do katastrofy.
To dotyczy także kokili stalowej, nie może być na dnie nawet kropli wody; wspominam o kokili, bo osobiście do odlewu takiej tulei zastosowałbym dwupołówkową kokilę ze stalowej rury, z dwóch doskonale dopasowanych skręcanych śrubami połówek grubościennej rury.
Pozostaje sprawa rdzenia - stygnący odlew zaciśnie rdzeń, więc powinien być "ustępliwy".
Albo z masy formierskiej (do wykruszenia, wybicia) albo np. dzielony, wielokrotnego użytku. A może stalowy, lekko stożkowy - łatwy do wybicia?
Ale tu powinien już poradzić ktoś kto ma dużo większą praktykę w odlewnictwie - ja dowiedziałem się hmm... naskórnie? o bezwzględnym warunku "suchej formy" w wieku 11 lat, kiedy odlewałem sobie ołowiane pierdułki w formie wykutej w cegle... nie było mi wesoło, oj nie.

PS: Bardzo pomocny przy topieniu drobniejszych wiórów może być tani jak barszcz boraks - posypać z wierzchu wsad w tyglu i to powinno zabezpieczyć go przed utlenianiem, choć zapewne spowoduje również "pobrązowienie" tygla wewnątrz - ciekły brąz pokryje oczyszczoną topnikiem powierzchnię (metalowego) tygla.
Co do samego tygla - kiedyś, do topienia odpadów srebra (temperatura grzania ponad 1000°C) użyłem tygla zespawanego z rury kwasoodpornej. Uznałem, że skład KO jest bardzo podobny do składu stali żaroodpornej, więc powinno to jakiś czas wytrzymać - i wytrzymało. Używałem w nim także boraksu.