Możesz oczywiście wyfrezować kanałek, i w zasadzie może on być węższy niż podałem.
Jednak pamiętaj, że dno kanałka musi być gładkie, bez rys - to nie jest żadnym problemem przy toczeniu typowego, kołowego kanałka pod o-ring, ale kanałek o zarysie prostokątnym ma swoją specyfikę. Musi być frezowany frezem walcowo-czołowym, a taka technologia wykonania stwarza pewne problemy z odpowiednim wykończeniem dna kanałka - przeważnie robiłem to ręcznie i mozolnie (mówię o próżni, ale to obojętne).
Gdy uszczelniana, przednia powierzchnia obudowy komory będzie z gładkiej blachy (np. polerowanej kwasoodpornej), i utworzysz kanał z przyspawanych punktowo, odpowiednio ukształtowanych płaskowników - tego problemu nie będzie.
Ponieważ to nie będzie o-ring z pełnego materiału, a rurka z powietrzem zamkniętym wewnątrz - to będzie początkowo "miękki", ale będzie "twardnieć" proporcjonalnie do siły docisku z powody wzrostu ciśnienia powietrza; myślę że powinien dzięki temu niwelować dość duże różnice odległości (nierówności powierzchni) pomiędzy komorą a drzwiami.
Według mnie niezbędne będzie także takie rozwiązanie zawiasów i rygla, które pozwoli na regulację odległości drzwi od komory - będzie można ustawić optymalną odległość pomiędzy obiema częściami. To można zrobić w prosty sposób.
Ważna uwaga: ponieważ pomysł z taką "pneumatyczną" i to klejoną uszczelką jest teoretyczny - nie robiłem czegoś takiego, ale mam głębokie przekonanie że zadziała - warto byłoby kupić rurkę, klej i zrobić próbę klejenia i wytrzymałości połączenia, szczególnie pod naciskiem, przy zwiększonym ciśnieniu wewnątrz rurki.
Nie chciałbym niechcący wpuścić Cię w przysłowiowe maliny

Do klejenia silikonu są specjalne kleje, ja znam klej WACKER-a z dawnych czasów.
Obecnie jest dostępny i szeroko znany klej ELASTOSIL, ale są także inne (nie za dużo, ale są).
Kleiłem klejem Wacker-a uszczelki do próżni ze sznura silikonowego 7mm, o nietypowych, dużych rozmiarach, a także dla siebie (zupełnie nietypowe, bo z wyciętym wzdłuż sznura kanałkiem) - miejsce sklejenia ma wysoką wytrzymałość, chyba nie gorszą od materiału rodzimego. Nie jest to jakaś filozofia, ale można i należy zrobić próby.
O-ringi uszczelniający przylegające powierzchnie (jak u Ciebie) jest umieszczony w kanałku o kształcie okrągłym lub prostokątnym (ale z zaokrąglonymi narożami!) i przekroju prostokątnym. Wystaje z kanałka w granicach od 1/3 do 1/4 swojej średnicy, a kanałek musi mieć przekrój pozwalający na swobodne pomieszczenie o-ringa nawet po skręceniu "na zero" (na styk) obu uszczelnianych powierzchni. Są odpowiednie normy dla bardzo różnych zastosowań o-ringów, np. w katalogu Eriks-a.
Tu możesz zrobić podobnie, ale kanałek stworzyć z dwóch płaskowników umieszczonych w odpowiedniej odległości od siebie (prostokątów z zaokrąglonymi narożami, mniejszy i większy), nawet nie przyspawanych liniowo a tylko punktowo.
Jeżeli rura uszczelki miałaby np. ⌀20mm*, to wysokość płaskowników (czyli głębokość kanału) ustaliłbym na 12-13mm.
Przyspawałbym je raczej do komory, a nie do drzwi - po otwarciu uszczelka powinna zostać w owym "stałym" kanałku, ale to nie jest pewne, jednak problemem dużym nie będzie włożenie jej ponownie na miejsce gdyby wypadła.

*Rura na ten o-ring powinna mieć dość grubą ściankę - to zapobiegnie załamaniu podczas zginania na stosunkowo małym promieniu. Trzeba do tego wszystkiego podchodzić po prostu rozsądnie, rozpatrzyć możliwie wszystkie pułapki.
Zastosowanie takiej "pneumatycznej" uszczelki ma tą zaletę, że może ona zniwelować dość duże odchyłki od równoległości obu powierzchni i ich nierówności.
A jeżeli komora jest spawana z kwasoodpornej stali, to odkształcenia są nieuniknione.

Dodane 33 minuty 7 sekundy:
Odstęp między płaskownikami ustaliłbym na 24-25mm, dopisuję bo ważne jest żeby rurka miała miejsce na możliwie swobodne ułożenie się po zamknięciu drzwi.

Często używam w pracy o-ringów przy próżni i nadciśnieniu, stąd mam prawdopodobnie skrzywienie zawodowe
O-ringi umieszcza się w odpowiednio zwymiarowanych, a nawet normowanych kanałach.
Rzeczywiście, u Ciebie zapewne jest problem z umieszczeniem takiej sklejonej rurki w drzwiach, bo masz tam w dodatku chyba ostre, kątowe przejścia na narożnikach.
A taka rurowa uszczelka jaką opisałem musi iść po promieniu, by się nie załamywała; taki "kanał" na umieszczenie uszczelki trzeba by przewidzieć wcześniej - na etapie projektowania komory - i wykonać.
Pomyślałem o tym już po zamieszczeniu posta, ale nie jest to dyskwalifikacja pomysłu - możesz albo przerobić drzwi/komorę (rozumiem, że to marne rozwiązanie) albo skleić uszczelkę z czterech kawałków rury silikonowej, ciętych pod kątem 45° - uzyskasz prostokąt.
Co prawda, to daje cztery złącza które muszą być bardzo dokładnie sklejone, bez uskoku - jeśli pojawi się uskok, to trzeba by go dokładnie i precyzyjnie doszlifować by nie było przecieku.
Ale taka uszczelka "rurowa" miałaby wewnątrz zamknięte powietrze i można ją stosunkowo mocno docisnąć, powietrze się spręży, a to z kolei spowoduje lepsze doszczelnienie na styku uszczelki z komorą i drzwiami. Tylko że klej musi być dobry!

Może poszukaj w kierunku uszczelek drzwi/pokrywy pralki
https://www.google.pl/search?q=uszczelk ... BED0#spd=0
Jak widzę, są cięte z metra (do klejenia) jak i zamknięte - ale jest problem czy obwód będzie pasował do Twojej komory. Zapewne nie.
Ja próbowałbym jednak zrobić to z rury silikonowej, grubościennej - w okolicy 20x3, 25x4, może 25x4. Jest sprężysta, zniweluje ewentualne różnice odległości drzwi/komora, silikon starzeje się w małym stopniu, a tu jest ozon - może degradować wiele materiałów przy dłuższym oddziaływaniu.
Kleje do silikonu znanych producentów nie są zbyt tanie (np. Elastosil) - ale może warto?
Klejenie na styk, ale trzeba równo, prostopadle dociąć rurkę np. żyletką - można zrobić sobie prosty przyrządzik - i kleić dociskając końce w rurze (której oczywiście klej nie sklei); dopasowana średnicą (na tokarce, jeśli to konieczne) rura zapewni Ci precyzyjne spotkanie końcówek. Jeśli będzie uskok, trzeba to miejsce precyzyjnie i delikatnie przyszlifować, bo pojawi się wyciek gazu.
Silikon ładnie się szlifuje drobnym ostrym kamieniem choćby na szlifierce stołowej albo Dremelem - tylko ostrożnie, trzeba chwilę poćwiczyć.
Stawiam na rurę "celowniczą" z teflonu, klej na 99% nie powinien jej "złapać" - ale dla pewności próba wskazana. Po sklejeniu rurkę teflonową oddzielasz od sklejonej uszczelki, bardzo ostrożnie rozcinasz i zdejmujesz.
Dawno temu w ten sposób kleiłem jakimś klejem WACKER-a uszczelki ze sznura silikonowego 7mm - co prawda do próżni i były cięte po skosie - i dawało to b. dobre wyniki.