Osobiście na pewno nie ryzykowałbym skośnego wiercenia o takiej średnicy w rurze bez żadnego oprzyrządowania - na wiertarce stołowej. To nie wyjdzie na dobre nikomu i niczemu, tak wiertaczowi, jak i wiertarce, wiertłu oraz rurze.
Jeżeli już i nie byłoby innej maszyny oprócz wiertarki, to chyba zrobiłbym hartowaną "tuleję" wiertarską na frezarce (na zlecenie, jeśli nie byłoby innego wyjścia), czyli klocek prostopadłościenny ze skośnym otworem prowadzącym 17mm i przynajmniej dwoma solidnymi wkrętami dociskającymi obrabianą rurę włożoną w otwór osiowy "tulei".
Taki przyrządzik pomocniczy ustawić w imadle, zacisnąć w nim rurę śrubami i dopiero wtedy wiercić - dodatkowo wywierciłbym w odpowiednich miejscach rury dwa wstępne otwory ~10-12mm, tak aby w centrum nie było materiału do usunięcia (dla wiertła właściwego, 17mm).
Wtedy nawet czteropiórowym frezem 17mm - który nie wybiera "środka" - można by spróbować wiercić (lekko sfazowanym), bo czteropiórowe narzędzie miałby lepsze prowadzenie i spokojniej pracowałby w otworze owej "tulei" wiertarskiej niż tradycyjne dwupiórowe wiertło.
A i wiertło typowe 17mm o kącie wierzchołka 110-120 ° także zaszlifowałbym na kąt 0° - lepiej by pracowało "wchodząc" skośnie w ścianę wierconej rury. Ale takie wiertło także dużo gorzej "wybiera" środek, i powinno być zaostrzone czołowo podobnie jak frez dwupiórowy - da się to zrobić "z ręki", uprzednio planując czoło wiertła na tokarce z pomocą szlifierki kątowej.

Posuw - bardzo ostrożny! Wiertarka bez luzów osiowych!
Imadło - zamocowane do stołu!
Inaczej może być niewesoło...