Zdaje się, że nikt nie wspomniał o oleju lnianym (!) - a ja używałem go chyba przez 40 lat do wszystkiego, szczególnie do gwintowania, ale i przy toczeniu i frezowaniu. Uważam, że jest najlepszy ze środków naturalnych, rzepak jest od niego zauważalnie gorszy.
Od ok. 10 lat do gwintowania używam nieekologicznego Tereboru, jest według mnie bezkonkurencyjny (wybitnie do stali kwasoodpornej), na pewno ogólnie lepszy od oleju lnianego - ale drogi. I trujący, o czym wspomina karta charakterystyki.
Ale olej lniany jest u mnie ciągle w drugiej kolejności, i używam go nadal - jedyna wada taka, że po dłuższym czasie utlenia się, gęstnieje i pojawia się kożuch. Po prostu trzeba zmieniać co jakiś czas niewykorzystany olej.
Dalsze polepszenie właściwości oleju lnianego można uzyskać dodając do niego nieco siarki sublimowanej - to taka moja ekologiczna imitacja oleju siarkowanego pod nazwą Sulfofrezol.
Można go zrobić samemu (przepis mam chyba ze starej książki "warsztatowej"), ale to dość złożony proces, z gotowaniem, mieszaniem, dodawaniem składników w określonej kolejności - więc uprościłem go i tylko wsypuję siarkę do oleju. Wada taka, że siarkowany lniany olej szybciej gęstnieje i druga, miedź i jej stopy czernieją (reakcja chemiczna, siarczki na powierzchni).
PS: Piszę o oleju lnianym spożywczym, a nie pokoście; pokost schnie szybko, bo tak powinien - zawiera sykatywę, która to zapewnia (i nierzadko jest trującym związkiem, kiedyś często używano glejty ołowianej PbO).