Jedna prowadnica pod kątami 45 stopni, druga płaska. Przy takim rozwiązaniu najszybciej wyprowadzisz geometrię. Pamiętaj, że szlifierki nie podskakują, nie szarpnie jej frez, czy wiertło, a więc nie potrzebujesz czegokolwiek, co by trzymało stół, żeby nie odleciał. On ma się przesuwać gładko, a przed poderwaniem ochroni go jego ciężar, który dociska stół do prowadnic.

Co do napeędu, ja bym kombinował przy małej szlifierce z korbowodem.

kamar pisze: ↑

05 sty 2018, 20:02

Jak już koniecznie chcesz bujania krokowcem na płaszczyżnie to proszę :

No dobrze, w takiej skali rzeczywiście można, szczególnie przy takich masach i prędkościach. Ale już przy takiej maszynie gdybym musiał pozbyć się hydrauliki (po co?), nie wiem czy zamiast hydrauliki wrzucałbym krokowiec.

kamar, mam do ciebie sporo szacunku dlatego proszę nie niszcz tego.

Jaka jest prędkość przejazdu przy otworówce, a jaka przy płaszczyznówkach. W otworówkach często nie masz przesuwu stołu, odsadzenia krótkie, np. pod łożyska robisz tylko dojeżdżając, ogólnie zasada szlifowania płaszczyzny i otworu mocno się różni, nawet szlifierka do wałków może mieć śrubę (te co u nas robią mają przesuw stołu z tarczą też na śrubie). Ale w płaszczyznówkach ja bym się takiego rozwiązania bał, za duża szybkość stołu pod tarczą, a musi taka być. Zobacz tu znalazłem na szybko: http://fabisiak.ps.pl/stud/dypl/maly/parametr.htm tabelka pod koniec. Szlifowanie płaszczyzn. Prędkość obwodowa ściernicy m/s 30-35, Posuw wzdłużny mm/min 8-10, Posuw poprzeczny mm/skok 0,04-0,1 (dla tarcz V ze spoiwem ceramicznym). Rozumiesz, do 10 metrów na minutę i tak w lewo, w prawo, w lewo, w prawo. Wiem, śruba wytrzyma, w końcu śruby pracują i jest na nich realizowany posuw dość szybki przy G00, tylko czy to naprawdę dobre rozwiązanie? Chodzi mi, że musisz stół szybko rozpędzić, przejechać pod tarczą, a później zahamować i znów rozpędzić w drugim kierunku. Ile energii na to stracisz, jak będziesz silnikiem hamował.

W szlifierkach narzędziowych szlifuje się na sucho i na początek możesz spróbować tego rozwiązania. W końcu różnica pomiędzy mokro-sucho polega na zabudowaniu stołu wanną, która zbiera wodę.

Problemy są trzy. Jeden to płynny ruch podczas szlifowania, drugi to ruch przybierający. W tym drugim przypadku nie ma kłopotu z napędem np. silniczkiem krokowym. Trzeci problem, to opuszczanie tarczy, tu też można pokombinować z krokowcem, z tym, ze dokładność pozycjonowania to muszą być pojedyncze mikrony. Do tego cały układ musi być stabilny (nie może tarcza opuszczać się np. na skutek drgań całości).

Największy problem jest z napędem stołu. Raz, że prędkości są dość duże, co się wiąże z bezwładnością. Dwa, ruch musi być płynny i dokładny. W szlifierkach do płaszczyzn stosuje się napęd hydrauliczny. Jest najbardziej zwarty i nie ma problemu z bezwładnością, jaki wystąpi przy zmianie kierunku obrotów śruby, gdybyś chciał śrubę tam wkładać. Poza tym taki napęd jest zwyczajnie trwalszy (tych ruchów lewo-prawo szlifierka robi bardzo dużo).

Jeśli chcesz robić, przyjrzyj się jak są zrobione szlifierki narzędziowe i w ten sposób spróbuj rozwiązać konstrukcję. Sporo roboty, bo trzeba będzie wszystkie elementy spasować, doskrobać, ale nie jest niemożliwe zbudowanie takiej szlifierki. Napęd - może listwa zębata? Baw się.