Można i tak, proponując rozwiązanie z pilotem w matrycy masz bardzo prosty wykrojnik. Łatwo stemple naostrzyć, nie musisz nic rozbierać.

Tan niebieski pilocik trzeba by w matrycy zrobić z lewej strony, (w tym otworze, co narysowałeś). Skoro taśma idzie z lewej na prawą, to gdybyś zrobił tak jak na rysunku musiałbyś taśmę cofać, żeby się oparła, a tak to po prostu tasiemkę pchasz. Dość dobrym rozwiązaniem w czasach, kiedy ogrodzenia z wykrojów wyszły z mody jest pocięcie pasa. Dajesz nóż, który przecina ci pas i wówczas za każdym razem dosuwasz do oporu przecięty pas.




Tak by to wyglądało - albo pilot w środku, albo obcięcie na żółtych liniach - nie ma bałaganu z odpadami, łatwiej mieszczą się w kontenerze - i zderzak w odległości jednego kroku.

olepiotr pisze:Na pierwszych detalach będzie to niewidoczne, ale jeśli ma to "iść" z taśmy to przy błędzie np 0.01mm przy setnej sztuce błąd przesunięcia osi będzie 1mm!!

Nie rozumiem o czym piszesz? Dla mnie chodzi po prostu o ząbek - pilot, o który będziesz opierał taśmę po wycięciu sztuki. Są duże problemy z pilotami w stemplach (choćby z ostrzeniem - po ostrzeniu pilot wystaje), stąd lepiej przy wyjściu dać taki właśnie ogranicznik na którym opierasz taśmę. Przy tysięcznej sztuce niedokładność będzie taka, jak przy pierwszej, bo za każdym razem będziesz opierał taśmę w ten sam sposób. W ostateczności lepszym rozwiązaniem jest dołożenie dodatkowego stempla, wykrawającego otworek, na którym bazuje się taśmę przy cięciu. Nawiasem mówiąc jako taśmę będzie się używać najczęściej (przy tej grubości) pociętą na gilotynie blachę. Ciekawe, czy odpad (jak kiedyś) ktoś wykorzysta do budowy ogrodzenia?

Pamiętaj, że to wszystko musi wejść na prasę. Wielkość stołu prasy również czasem decyduje o narzędziu.

Dla tak grubej blachy ja bym docisku nie dawał. płyta stemplowa, prowadząca i taśma leży bez docisku na matrycy. Taśma jest na tyle gruba, że docisk jest tu moim zdaniem niepotrzebny.

Może warto byłoby przemyśleć konstrukcję wykrojnika jednoczesnego, choć z uwagi na skomplikowanie nie każdy to lubi. Ale wykrojniki jednoczesne też mają zalety.

Ktoś pisał o zadziorach. Ja myślę, że bębnowanie wykrojów jest standardem i nie ma się czym zajmować. Poza tym przy odpowiednio wyliczonym luzie zadzior nie jest specjalnie duży.

Nie mam czasu, by tak jak niektórzy podawać gotowe rozwiązania od razu. Przypuszczam, że jeśli chodzi o pracę teoretyczną, to problemem nie będzie zrobienie wykrojnika, ale zrobienie go dobrze.

Dlatego właśnie zanim coś zepsujesz, korzystając z rad kolegów, zacznij od określenia siły, jaka jest potrzebna do przecięcia wzdłuż wszystkich krawędzi (otwory, obrys). Według wartości siły cięcia dobierzesz prasę oraz np. grubość matrycy. Wówczas problemem miejsc, pokazanych przez WZÓR-a na czerwono nie musisz się teoretycznie (praktycznie też) martwić. Na marginesie: wzór na maksymalną siłę cięcia, to: F=KxLxgxRt, gdzie: F - wartość maksymalnej siły cięcia, L - długość linii cięcia (musisz policzyć obwody wszystkich otworków i kształtu zewnętrznego), g to oczywiście grubość, a K jest współczynnikiem uwzględniającym występowanie przy cięciu gięcia, stępienia stempli itp. Z reguły jest przyjmowany jako: K=1,3 do 1,7.

Oczywiście Rt, to wytrzymałość materiału na ścinanie (z tablic).

I tak kolego WZÓR konstruuje się wykrojniki w dobrych narzędziowniach. Nie od doboru (ta by pasowała) skrzynki, ale od określenia parametrów obróbki (cięcie to też jest obróbka).

Oczywiście można siłę cięcia zmniejszyć i czasem się tak robi. Można różnie, najłatwiej za pomocą stempli o różnej długości (najpierw wycinają cztery otworki, później kolejne dwa i środek) wada - trudności w ostrzeniu. Można też stempel zrobić z płaszczyzną pod kątem, matryca płaska, ale stempel tnie stopniowo, jakby klinem.

Czasem tnie się materiał gorący, w kuźniach, wówczas Rt jest mniejsze, ale to w tym przykładzie nie wchodzi w rachubę.

Mając siłę cięcia dobierasz np. grubość matrycy (żeby się nie odkształcała, bo pęknie), długości stempli dobierzesz na podstawie płyty stemplowej, prowadzenia i skoku. Mając przekładkę, stemplową, prowadzenie i matrycę możesz zaprojektować skrzynkę.

Ale zawsze na początek siła cięcia - to jest podstawa, a nikt o tym nie wspomina, pisząc o jakimś wykruszaniu. Dobrze zaprojektowane, wyliczone, skonstruowane i wykonane (hartowanie, grubości płyt) narzędzie nie ma prawa się wykruszać.

Proponuję dwa stopnie, o ile dysponujesz prasą, która ci to wykroi. Linia cięcia jest dość długa, a może tylko mi się wydaje.

Pierwszy krok - wybijasz wszystkie otworki i otwór środkowy.

Drugi - wykrawasz kształt zewnętrzny. Bazowanie zwykłym pilotem na wyciętym kształcie zewnętrznym powinno wystarczyć (nie potrzebny nóż). Taśma idzie między listwami.

No chyba, że musisz (słaba prasa) robić w dwóch narzędziach - najpierw wykrawanie po kształcie zewnętrznym, a później wycięcie wszystkich otworków i otworu w środku. Właśnie twoja "nieistotna" grubość jest też istotna nie tylko ze względu na luz cięcia, ale przede wszystkim na dobór prasy i rodzaj narzędzia - wykrojnik dwutaktowy, czy dwa wykrojniki.