Mrozik pisze:Do spektrometru jakie się bierze próbki? Chodzi mi o wymiar +-. Jakiego rzędu są to koszta?

Byle na stolik wlazło i dało się przycisnąć elektrodą zewnętrzną. Są różne rozwiązania. Najczęściej wycina się próbkę (obojętnie jakiego kształtu), tak by na niej uzyskać kawałeczek płaskiego (w ostateczności taką metodą jaką robisz zgład) Wystarczy to płaskie nawet 2-3 cm2. Oczywiście nie polerujesz tego.

Koszta - mówiłem, dla studenta za piwo!

Stawiasz na stoliku i wysokie napięcie (atmosfera argonu) powoduje przeskok iskry (ja przy spawaniu). Analizator analizuje rozkład widma takiego łuku.

He he - a może inna metoda. Sfotografować błysk łuku z domowej spawarki, przepuszczony przez pryzmat, by uzyskać rozszczepienie. Oczywiście jedna elektroda np. węglowa no i jakaś atmosfera ochronna, np. argon. Przy odpowiednio wysokiej dokładności może dało by się znaleźć prążki interferencyjne, należące do poszczególnych pierwiastków.

A może komuś taki prościutki analizator widma udało by się wykonać. To byłaby nowoczesna technika garażowa. Wiem, robota raczej nie ma sensu, ale wydaje mi się, że obecnie konstrukcja takiego urządzenia (choć precyzja części spowoduje, że raczej nikogo na to nie będzie stać) jest możliwa i do wykonania w warunkach amatorskich.

Idźmy dalej - nieruchoma próbka i pryzmat, obracający się fotoelement, zliczający, przy jakim kącie mamy osłabienie widma. Na podstawie wzorców komputer dopasowuje odpowiednie prążki do pierwiastka, a natężenie światła spowoduje możliwość określenia ilości procentowej tegoż pierwiastka.

Tylko, że tak właśnie działa profesjonalny spektrometr. Czyżby dało się (sterowanie obrotem układu pomiarowego dla niektórych z tego forum to pryszcz) go w amatorskich warunkach wykonać? Może?

No właśnie, że się nie zgodzę A nie zgodzę się dlatego, że diametralnie różne właściwości uzyskuje się przez czasem bardzo niewielkie dodatki stopowe. Ułamek procenta żelaza w aluminium i odlew rozpadnie się, jeśli upadnie na ziemię.

POprzednia moja praca, to właśnie firma, gdzie była odlewnia aluminium. Stąd mam bardzo praktyczne pojęcie o odlewaniu tego stopu. Nie ma żadnej możliwości sprawdzenia, co to za stop poza spektrometrem. I uwierz mi, nie jest to wcale rzadko spotykany przedmiot, a w wyjątkowych wypadkach, to obsługant, jak się uśmiechniesz, to za flaszkę piwa taką analiz ci zrobi.

Aha - w przemyśle rzadko obecnie bada się zgłady. Zgład nie powie ci wiele o dokładnym składzie chemicznym, a to jest bardzo istotne. Czy potrafisz odróżnić stal 45 od 55 po zgładzie, bo ja się przyznam, że nie.

To stare metody, od których w XXI wieku, kiedy własności stopów są istotne, się odchodzi, na korzyść badań spektrograficznych i innych. Jest tych badań dość dużo i garażowych metod dziś już nikt nie musi stosować.

Z drugiej strony, to warto byłoby odwrócić sytuację i skoro element z jakiegoś materiału nie wytrzymał, to może warto zmienić materiał na aki, jaki naszym zdaniem byłby odpowiedniejszy? Czy wszystko musimy robić idealnie według wzorca?

Gatunek stali - można obserwując iskry z tarczy szlifierskiej. Kiedyś każdy szlifierz to umiał. Inna jest stal narzędziowa, inaczej iskrzy np. zwykłe St, a jeszcze inaczej np. jakieś stale odporne na tempeaturę. W starych poradnikach to nawet były opisy iskier.

Aluminium, czy inne metale kolorowe najczęściej widać. Ale gatunek stopu (na felgi, czy na widelce) to już musisz poznać, korzystając ze spektrometru. Może jakaś zaprzyjaźniona odlewnia? Jest to w tej chwili dość rozpowszechnione urządzenie i badanie aż tak drogie nie będzie, tylko czy rzeczywiście musisz znać tak dokładnie ten skład?

Badanie ciężaru właściwego jest pomysłem zupełnego laika. Przecież metal krystalizując wytwarza siatkę, wewnątrz której są różnego rodzaju zanieczyszczenia, wtrącenia, czy choćby powietrze. Inaczej, w największym uproszczeniu - jest mniej lub bardziej porowaty, pumeksowaty, gąbczasty. Przynajmniej tak jest z żeliwem i aluminium. Sposób Archimedesa nadaje się tylko do badania zawartości złota w koronie (o ile złotnik dodał więcej srebra). Do codziennych stopów raczej się nie nadaje, bo ten sam skład chemiczny, a różne warunki odlewania (temperatura, szybkość stygnięcia itd) da bardzo niezbliżone wyniki.