No dobra, trochę zabawy w liczenie. Pozwól, że odwrócę twój rysunek o 90 stopni w prawo, bo dla mnie do toczenia tak wygodniej. Przyjmuję zero na powierzchni czołowej (w Z), Wtedy wszystkie wymiary w Z będą ujemne (w lewo od tej płaszczyzny jest przygotówka). Oczywiście zero X jest w osi.

Na początek punkty, przez które przechodzi R2.5, czyli początek X44.65 Z-6.07 i koniec X45.9 i Z6.75

Przez ten ostatni punkt przechodzi też R224. W tym punkcie z zawieszenia R2.5 do zawieszenia R224 można przeprowadzić linię prostą, skoro jeden przechodzi w drugi i są styczne.

Poprowadźmy sobie pomiędzy tymi punktami linię. Możemy znaleźć jej długość (odległość dwóch punktów) skoro linia ma przyrost w X 45.9-44.65=1.25 i w Z 6.75-6.07=0.68, to z twierdzenia pitagorasa mamy długość linii √ (Δ x ² + Λ y ² ), a więc √ (1.25 ² +0.68 ² ) = √ (1.5625+0.4624)= √ 2.0249=1.42298981

Możemy też z tangensa obliczyć sobie nachylenie tej linii. atan(0.68/1.25)=atan(0.544)=28.546190731043 stopnia. Oczywiście plus 90 stopni, bo mamy odwrócony rysunek.

Narysujmy sobie to:



Przeanalizujmy.

Granatowa linia pomiędzy punktami, to linia, której kąt nachylenia do układu i długość właśnie wyliczyliśmy. Różowa, to promień wynoszący 2.5. Zielona, to dwusieczna łuku. Zrobił się trójkąt prostokątny, z różowej (R2.5), połowy wyliczonej powyżej 1.42298... (czyli ok. 0.7115) i zielonej (nie znamy długości, ale wiemy, że jest prostopadła do granatowej, bo to trójkąt prostokątny).

No właśnie, to pod jakim kątem jest ta fioletowa? Kąt pomiędzy granatową i fioletową znajdziemy z cosinusa. Przyprostokątna przy kącie, czyli 0.7115 dzielona przez 2.5 to daje 0.2846 a arcus cosinus z tego, to 73.46505984641 stopnia.

Mamy nachylenie granatowej do układu, mamy różnicę w kącie pomiędzy granatową i fioletową, czyli znajdziemy nachylenie fioletowej. Moim zdaniem (90+28.5462)=118.5462 (ciut zaokrągliłem). Plus 73.4651 = 192.0113 (i widać, że około 12 stopni ten kąt ma)

No tak, ale na przedłużeniu fioletowej leży punkt zawieszenia promienia R224. Trudno go obliczyć? Moim zdaniem nie. Mamy początek w punkcie 6.75;49.5, mamy długość prostej - 224. Czyli jedna współrzędna to sinus wyliczonego kąta razy długość promienia, a druga razy cosinus.

Moim zdaniem dalej tłumaczyć sensu nie ma, co do czego (znaczy do współrzędnych powyższego punktu końca promienia R2.5) trzeba dodać.

Pobawiłem się, bo uważam, że trzeba co niektórym uświadomić, że bez dobrej znajomości geometrii w naszym fachu, gdzie sporo czasem trzeba przeliczać, ciężko.

teraz zauważyłem, a w zasadzie nie widzę. Jaka jest wysokość detalu? Może na innym rzucie to widać, bo inaczej wymiar 31 nie jest jednoznaczny.

Prawdopodobnie problem polega na dziwnym zwymiarowaniu rysunku. Tak się nie robi. Po pierwsze, masz błąd z różnicy (sinumerik potrzebuje 3 cyfr po przecinku), a po drugie, Możesz zaokrąglać wpisując I i K, ale możesz też podać R i ta druga ewentualność daje ci dokładniej przebiegający kontur, tyle że wówczas musisz wpisać zawieszenie tego R 224, poprzez I i K. No i wtedy zamiast R5 i R2.5 używiając I i K, możesz wpisać właśnie promień. Ale dwóch promieni (2.5 i po nim 224) ci przecież nie policzy.

Zobacz https://cache.industry.siemens.com/dl/f ... _pl-PL.pdf strona 51, - jak toczony jest promień 10, a jak następny promień 3.

WZÓR, nie zapomniałem. Przyjąłem, że nóż jest opisany od początku do końca, a ewentualnie zmieniła się płytka.

Wracając - na rysunku wszystko w porządku. Wjeżdżasz na R5, później po kącie 45 stopni prosta i na następny R5. O ile R5 możesz podać właśnie jako zaokrąglenie prostych, to dla R224 musisz wyliczyć zawieszenie. I wtedy wejdzie, jeśli podasz X,Z,I,K.

Chyba w czwartej klasie technikum na geometrii analitycznej takie rzeczy były. Maturę zdałeś? To umiesz.

Po pierwsze, korzystasz z kompensacji.

Po drugie, wpisujesz prawidłowy promień płytki. Tak się zawsze postępuje, dojazd na kontur i wejście na kompensację, obróbka konturu, zejście z kompensacji. Chyba, że czegoś nie zrozumiałem?