No nie to samo, bo żaden Pan Rysiek nie może młodym powtarzać: "a teraz stań nie za ściernicą, ale za wiertłem. Jak będziesz miał wiertło w osi twojego ciała, jakby ci z pępka wychodziło, to łatwiej jest ci zachować odpowiedni kąt pomiędzy ściernicą, a wiertłem". Powiedz, który magister-pedagog takie niuanse zauważa? Jego uczyli obliczać belki, a nie stawać przy ostrzałce.

RomanJ4 pisze:A nowi nauczyciele sami często niewiele potrafią albo "nie czują metalu"

Przyczyna leży gdzieś indziej.

W tej chwili każdy nauczyciel zawodu musi mieć wyższe wykształcenie pedagogiczne (wymóg formalny). Kiedyś musiał mieć wiedzę i praktykę.

Miałem dokładnie 23 lata. Jeden z pracowników, Rysiek, odchodził na emeryturę. Zobaczył, jak ostrzę wiertło, to była szóstka, do dziś pamiętam. Stanął obok mnie i pokazał, gdzie mam stanąć, w jakiej odległości od tarczy, jak złapać za wiertło, na co patrzeć, jakie ruchy wykonywać, z jaką siłą. Po pół godzinie takiego instruktażu (naostrzyłem wszystkie wiertła z jego szuflady) powiedział, że w porządku. Od tego czasu właściwie niczego nowego się nie nauczyłem. Powtarzam, jak ta małpa, dokładnie te same ruchy, co w czasie "lekcji" u Ryśka. Druga lekcja, to było ostrzenie noży. I właściwie do tej pory stosuję dokładnie te same metody, co 65 letni wtedy, dziś już nieboszczyk Rysiek. Tak, powiedział też, czym się różni ostrzenie do NC10, do nierdzewki, czy do swykłego St, miedzi, czy aluminium. Rysiek miał chyba cztery klasy podstawówki (wojna była), no ale jemu też ktoś podobną lekcję zrobił. Ja młodych uczę, myślę, że inni też by pokazali, jak to się robi, żeby "brało".

Powiedzcie mi, dlaczego jak mam tępe wiertło, to podchodzę do ściernicy, włączam, parę "przytknięć" i dalej do wiercenia. I nigdy nie miałem ochoty kupić czegokolwiek do ostrzenia wierteł. czy po prostu miałem szczęście, że kiedyś stary fachowiec nauczył mnie, jak się to robi, czy dureń ze mnie i głąb, zamknięty na nowoczesne rozwiązania.

Bo najgorsze jest to, że ja z wiertłem, powiedzmy dziesiątką (ale nie wyszczerbioną), to pół minuty się bawię i ona nadal wierci bez zarzutów. A czasem zdarza się, że biorę naostrzone przez kolegów wiertło (ostrzenie maszynowe) i na złość im po pierwszym otworze wyciągam, do ściernicy. Taki złośliwiec ze mnie, ale lubię mieć otwór nie rozbity (max w dyszce) i o ładnych płaszczyznach naokoło.

Nadal twierdzę, że gwint z wyjazdy z otworu daje do myślenia. Wiertło jest krzywe, albo krzywo zaciśnięte. Przecież to moment sprawdzić, czy obie łysinki wiertła są na tym samym promieniu. Minuta zabawy z czujnikiem zegarowym.

Bo jeśli po prostu "łapie niecentrycznie", to masz problemy też z rozstawem i to chyba większy problem.

Nie zauważyłeś, że ci podczas wyjazdu robi gwint, czyli przyciera jednym piórem? Wiertło jest nie w osi wrzeciona. To płytkie otwory. Jeśli wykluczymy, że wiertło jest krzywe, to musi być coś z mocowaniem wiertła, że tak chodzi.

Wkręć wałek zamiast wiertła i zmierz, czy nie ma bicia.

A kto te wiertła ostrzył? Chodzi mi o to, w jaki sposób został zmniejszony ścin i czy wiertło jest naostrzone symatrycznie (czy bierze oboma piórami jednakowo).

Tu masz coś, co się określa jako korekcję ścina (czasem korekcja wiertła): http://www.wiertla.pl/katalog/pl/info_tech4.html

Stawiam na źle naostrzone wiertło. Na początku rozbija, później jest już prowadzone w otworze, stąd rozbicie jest mniejsze. Zrób zdjęcie wiertła, ale od strony ścina i wstaw.