Pisałem trochę z własnego doświadczenia. Ja obrabiam detale, których waga jest mierzona w tonach, a średnica uchwytu to 1,6 metra. Z drugiej strony nawet w tych warunkach wyraźniego luzu na wrzecionie nie ma, bo gdyby był wychodziłaby od noża "pralka".

w sumie kostner ma rację. Może przecież poluzować się obudowa. Może być i tak, że ona od początku była luźna. Może łożyska zamontowane są krzywo. Problem, jeśli maszyna jest na gwarancji. Proponuję wówczas, by zaproponować gwarantowi powołanie niezależnego eksperta, który oceni, skąd bierze się niedokładność. Według mnie taka propozycja spowoduje, że raz a porządnie maszynę ustawią i wyregulują. W końcu po co mieliby jeszcze za eksperta płacić.

To jest sztuczny problem, bo z reguły to wrzeciona mają regulowane łożyska - skręcasz i kontrujesz i w ten sposób zapewniasz sztywność maszyny. Problem leży w innym miejscu.

Musisz zapewnić taki luz na łożyskach, żeby wrzeciono pod wpływem obrotów się nie grzało. W sumie ten luz, to jest na przykład miejsce na film olejowy (smarowanie, ale i chłodzenie). Jak ściągniesz za mocno, to wrzeciono będzie się grzać. W sumie statyczny luz, przy odpowiedniej technologi jest do wyeliminowania. Bo w przedmiocie bicie prawie zawsze bierze się z dwóch czynników.

Po pierwsze - obróbka elementów niewyważonych. Należy najpierw obrobić (zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz) zgrubnie, a dopiero później zastosować odpowiednie narzędzia do obróbki wykańczającej. Jeśli masz element, który musi być niewyważony (jakaś obudowa, korpus), to korzystnie jest przy dużych masach i dużych tolerancjach zgrubnie wyważać go na stole maszyny (nie w uchwycie czteroszczękowym, ale w specjalnym przyrządzie, gdzie całość będzie w miarę wyważona). Bierze się to stąd, że ustawiając na małych obrotach nie masz siły odśrodkowej, a po włączeniu obrotów ta siła odchyla ci przedmiot od osi i stąd bicie. Rada - po ustawieniu i przykręceniu włącz obroty, na jakich będzie obróbka i sprawdźcie, jak chodzi przedmiot. Zapamiętajcie, w którą stronę trzeba lekko przesunąć i zróbcie to. O takim ustawianiu tokarze wiedzą. Do takich detali warto zatrudnić fachowca.

Po drugie - czasem na bicie wpływa kształt przedmiotu. Jeśli przedmiot się nagrzeje, to podczas stygnięcia może nierówno się powyginać. Po pierwsze - używajcie materiałów w miarę normalizowanych, a po drugie jeśli macie np. wypalony pierścień, czy koło, postarajcie się równo zebrać naddatek. Warstwa "od palnika" jest twardsza i jeśli gdzieś będzie jej więcej, to w efekcie wam na którąś stronę ściągnie.

Moim zdaniem dla ciężkich tokarek luz 0,02 jest do przyjęcia, bo w czasie obróbki on się kompensuje. Ot choćby wrzeciono się grzeje i jeśli byłby mniejszy, to wam się zatrze. Tutaj problemów bym nie szukał.