To dziwna metoda ciąć płytki - po co, chyba nie w celu wykorzystania ich jako skrawające, bo przecież ile taka płytka będzie kosztować no i ile wytrzyma? Pomysł moim zdaniem chybiony.

Natomiast wkładka z węglika jako element kalibrujący przeciągarki, kształtującej np. drut, czy wkładka do wykrojnika jest jak najbardziej słusznym rozwiązaniem. I takie wkładki się wycina na drutówce, problem w tym, że operator klnie podczas obróbki strasznie. Węglik słabiutko przewodzi prąd i drut co chwilę się zrywa.

Nie umiem powiedzieć, co ktoś miał na myśli, pisząc o wpływach ciepła. Grubość warstwy, która podlega przemianie podczas cięcia na drutówce to są najwyżej mikrony. Poza tym pierwsze słyszę, żeby węglik był nieodporny na temperaturę. Przecież dlatego się go stosuje, że jest. Ktoś moim zdaniem wymyśla, bo nie chce kłopotów z wycinaniem węglika.

Płytki można również drążyć (jeśli mają mieć określony kształt na powierzchni, ale również nie jest to ulubiona robota drążaczy. Powody podobne.

Na marginesie - płytka do obróbki zgrubnej, wiór 12 mm, posuw 0,4 mm/obrót. Wiór wychodzi fioletowy - jaka jest powierzchnia na krawędzi cięcia i gdzie mówimy tutaj o wpływie ciepła? Może kobalt się wówczas wykrusza? Przecież warunki taka płytka ma zdecydowanie gorsze, niż podczas cięcia, gdzie odparowuje jedynie odrobina materiału, a całość chłodzona wcale się nie nagrzewa? Ale może to jakiś ciekawy, nowy gatunek węglika? Sam nie wiem, czy to się da wytłumaczyć, bo matryczki i to ostre w swoim życiu z widii widziałem wypalone nie raz.

płytkę, jeśli chcesz ciekawszy kształt możesz wyciąć na drutówce. węglik da się również (choć opornie) drążyć.

Płytki np. do noży, czy głowiczek są spiekane pod ciśnieniem i w ten sposób uzyskują swój kształt. Czasem (np. do aluminium) płytki są jeszcze polerowane.