lp_228 pisze:zalać wosk gliną i poczekać aż zastygnie a potem wlać metal - jest to o tyle wygodniejsze, że glina jest łatwiej dostępna

Widzę, że nie masz zupełnie pojęcia o odlewnictwie a chcesz się za to brać.

Najtrudniejsza rzecz to jest odprowadzić z formy powietrze, bo w miejsce powietrza wcale metal nie będzie chciał wpływać. Poczytaj o zwilżalności i meniskach. Metal nie lubi się z formą i podobnie jak woda, jeśli będzie miał okazję gdzieś zostawić pęcherzyk powietrza, to go tam zostawi. Nie mówię już o strukturze metalu odlewanego, o tworzeniu się np. siatki krystalicznej, czy rzadzizn, bo o tym można wszędzie poczytać.

Moim zdaniem, jeśli chcesz porządne, ciężkie, ze stopów ołowianych figurki, to oprócz pieniędzy na wzory musisz jeszcze mieć kupę kasy na zorganizowanie warsztatu.

Odlewanie metodą traconego wosku (nie zebranej z cmentarzy parafiny ze świeczek) jest w sumie łatwe, ale żadnych modyfikacji wprowadzić nie możesz. Skorupę ze szkła wodnego i pyłu kwarcowego łatwo nakłuć, żeby powietrze odprowadzić. Poza tym to taka skorupa wypełnia się dość dobrze, nie odpycha stopu od swoich ścianek.

Wszelkie wirówki, stwarzanie podciśnienia (niskociśnieniowe, to nie pompka z zestawu "Zeptera", bo nie wystarczy i się od gorących oparów zatrze) to wszystko jest po to, żeby usunąć z formy powietrze, które i tak na złość zostanie ci w kciuku i cała robota do wyrzucenia. Na tym to polega, wtedy odlew znowu do przetopu, w gipsowej formie robisz wioskowego krasnala (wosk też z odzysku) i robisz na krasnalu skorupę. Wtedy tracisz tylko w wypadku niepowodzenia skorupę, ale składniki (pył kwarcowy i szkło wodne) są taniutkie. No i wiesz, że miejsce kciuka trzeba odpowietrzyć, robisz cieniutką igiełką (albo wiertełkiem 0,3 mm) maleńką dziurkę w skorupie w tym miejscu. Po kilku kilogramach przetopionego (tego samego) metalu masz już jakąś wprawę i wiesz, co trzeba zrobić by liczbę błędów ograniczyć.

metoda traconego wosku polega na tym, że z wosku robisz najpierw model figurki. W sumie nie jest to trudne, bo wosk możesz bardzo dokładnie wymodelować a choćby w formie z gipsu a później ciepłą szpilką poprawić. Do woskowej figurki w miejscach w których będziesz mógł odłamać możesz dokleić wlew i przelew, którędy nadmiar stopu wypłynie.

I teraz najważniejsze, taką woskową figurkę wkładasz raz do tzw. szkła wodnego i obsypujesz jak najdrobniejszym piaskiem kwarcowym (pyłem). I znowu do szkła i do piasku, do szkła i do piasku, po wyschnięciu na wosku masz twardą i dokładnie odwzorowującą woskowy model skorupę.

Teraz wrzucasz całość do gorącej wody, wosk się topi, a tobie pozostaje twarda dokładna skorupa-forma.

Tą formę obsadzasz (a choćby w doniczce z piaskiem) i wlewasz do niej metal. {Przed obsadzeniem w miejscach, gdzie możesz podziurkuj ją żeby powietrze mogło łatwiej z skorupy wyjść.

To dość prosta metoda i w wielu miejscach stosowana. Możesz o niej poczytać w internecie. Wirówka pomoże ci w równomiernym dotarciu stopu do wszystkich elementów figurki. W domu taką wirówkę zrobisz z bule jakiego silnika (a nawet najtańsza wiertarka), który sprawi, że twoja doniczka z skorupą będzie wirować i siła odśrodkowa wleje metal tam, gdzie mu się nie będzie chciało samemu popłynąć.

metodą traconego wosku to się trochę inaczej to robi. Oczywiście forma z silikonu nadaje się do woskowej figurki doskonale. Potrzebne ci są stopy "rzadkopłynne", może to być ołów z antymonem (tzw. stop drukarski) ale ja bym ci radził zacząć od ZnAl-u (stop cynku i aluminium). To najłatwiejszy stop na początek, choć fakt, figurki masywne nie będą.