clubber84 pisze:Panowie
...
U nas w firmie aluminium spawają od kilkunastu lat, ale detale, które posiadają spawy o maksymalnej długości 50-70mm na innych gatunkach i spawanie aluminium nie jest u nas działalnością niszową

Te spoiny o długości 300mm były robione na próbę, bo przyszedł klient z zamówieniem i chcieli sprawdzić na próbach z danego gatunku blachy, jak będą spawy wychodziły, aby dobrać odpowiednią technologię i spawać już na gotowo dla klienta...

Spawanie tego co pokazałeś jest u Was działalnością niszową, nie robiliście nic tak dużego wcześniej. To się nie kończy na spoinie, ćwierć metra przespawanego aluminium ma nieco inne SWC niż 50-70 mm.
Palnik acetylenowy z wtryskiem wody jest pod reka zeby to srube z tego zdejmowac?

Spawanie wiekszych rzeczy jest prostsze, tyle ze wymaga innego sprzetu aby bylo oplacalne.

Acetylenek
Oczywiście do oprawiania aluminium przed spawaniem polecamy "wariatkę", tarczę do frezowania pasującą do szlifierki kątowej, zazwyczaj od milimetra do dwóch grubą
Oczywiście nie odpowiadamy za straty w ludziach, którzy nie umieją tego używać

Pamiętam z różnych wątków, że spawaliśmy podobne cuda w dawnych czasach.

Obsługa MIGa sprowadza się zasadniczo do wybrania materiału i grubości, dalej to już wystarczy w miarę prosto rękę trzymać żeby gaz nie uciekał i dostosować pokrętłem prędkość spawania do aktualnie dotykającej palnika ręki. Resztę załatwia komputer w spawarce.
Testowałem na amatorach, nie wiem po co ja się tego wszystkiego tyle lat uczyłem skoro zastąpił mnie sterownik spawania synergicznego.
W Finlandii trafiłem już sieciocentryczną halę, gdzie nie trzeba nawet umieć czytać, skanujesz jak w markecie kod paskowy z drutu, z materiału, z zamówienia i samo się ustawia, pokrętłem dopasowujesz prędkość do ręki.

Do TIGa trzeba mieć obie ręce w jako takiej koordynacji, to dziś wysokie, niespotykane kompetencje

A firma z wątku zabrała się coś, co jest w niej działalnością niszową i nie mają do tego ani ludzi, ani sprzętu. Bo ktoś sobie tam umyślił, że przecież się da, tylko że nigdy tego sam nie robił.
Oczywiście że w tych spawach będą wtopienia z obróbki. Za jakiś czas dojdą do zużycia elektrod, gazu, drutu, prądu i roboczogodzin na metr tego spawania i coś bardzo drogo to wyjdzie jak na dzisiejsze standardy.

clubber84 pisze:@vv3k70r
Nie jestem spawaczem, więc nie znam się doskonale na tym, ale jakieś pojęcie mam z obserwacji i z tego o czym koledzy-spawacze rozmawiają.
Zadałem temat, ponieważ był problem ze spoinami, który to problem został już rozwiązany.
MIG'i mamy do spawania stali zwykłej, TIG'i do aluminium i nierdzewki.
Więcej powiedzieć nie potrafię, bo nie jestem spawaczem.

A, co do spawaczy-stoczniowców, to powiedz mi kolego, gdzie w Poznaniu pracują spawacze z którejkolwiek stoczni? Bo chętnie zamienilibyśmy inż. spawalnika na doświadczonego brygadzistę-spawalnika ze stoczni. Chyba, że wszyscy wyjechali do Skandynawii?

MIG służy do produkowania wszystkiego.
TIG służy do rzemieślniczej dłubaniny z materiałów tak jednostkowych, że szkoda szpuli kupować.

Dobrych spawaczy ze stoczni macie w Cegielskim, bo i stocznia z Cegielskiego ich brała.
Faktycznie ostatnio widziałem ich w Haugesundzie.


Przyjmijmy, że mam trochę wolnego i mogę we wrześniu załadować busa sprzętu do zabawy i przy okazji tygodniowej wizyty w Poznaniu zrobić u Was wdrożenie sprzętu i metody. Bo akurat do połowy września jestem z w Polsce z całym majdanem.
Rzecz jest w tym, że po wdrożeniu okaże się że macie na tyle kompetentnych ludzi, iż nie jest Wam potrzebny brygadzista ze stoczni, a spawalnikowi wystarczy "czytanie ze zrozumieniem".
Rzecz w tym, że nie handluję sprzętem, który kupicie sobie później sami. Ja nie będę dłużej potrzebny, bo faktycznie nie jest Wam potrzebny czarownik, tylko przewietrzenie podejścia do spawania, które bardzo mi się podoba, a to przewietrzone mimo swej skuteczności nie podoba mi się wcale, bo nie jestem tam potrzebny.
Pozostaje pytanie... czy zapłacicie mi normalną stawkę 700sek/h plus logi za tych kilka dni, które dam się pobawić sprzętem i wyjaśnię swoją zbędność?

clubber84 pisze: Z za szybkim stygnięciem problemu też nie ma, bo materiału nie można dotknąć jeszcze przez kilkanaście minut.

Podoba mi się ta metoda pomiarowa stosowana na aluminium (po żarzeniu nie widać ile ma stopni). Przy odpowiednim dopływie praktykantów-dotykaczy można podawać temperaturę na bieżąco.
Dodam to jako żart dla praktykantów, zaraz obok elektrod DBS.

Temat zainteresował mnie, gdyż wiele lat temu uparłem się nauczyć również tej metody spawania, na tym materiale robiłem R6 i dłubałem zbiorniki ciśnieniowe. A po dwóch latach pracy okazało się, że synergiczne spawanie MIG rozwiązuje wszelkie problemy w produkcji, jedynie prace naprawcze wymagają czasem podejścia z TIG.
Fajnie zobaczyć, że ktoś, gdzieś jeszcze to robi.
Podejrzewam, że na zasadzie "mamy TIGa to będziemy nim spawać"

==================

Pytania o technologię spawaniu alu najlepiej zadawać brygadzistom ze stoczni. To najpowszechniej używany tam materiał.

Pęknięcie z drugiego ujęcia powstaje jeśli jest za zimno spawane i za szybko stygło przy podaniu zbyt małej ilości materiału.

Jeśli drut jest podawany ręcznie to gęstszy prąd i podawanie większej ilości drutu między blachy (szpara na grubość drutu nie zaszkodzi na osłonę gazową, spawałem tak ręcznie, miałem identyczne problemy po drodze).

Największym problemem jest odprowadzanie ciepła, trzeba włożyć go dużo (to akurat łatwo) i odprowadzić tak by materiał nie popłynął.

W trakcie spawania ze szparą na grubość drutu przy idealnym posuwie głowicy spawającej i właściwej ilości materiału pojawi się dziurka podążająca z głowicą, wtedy przetop jest tip top (kłopot jest na początku - za zimno i na końcu - nie ma gdzie odprowadzać takiego ciepła).

Jeśli istnieje luksus położenia na blachę odbiornika ciepła (kilka kilo zimnej stali w jednym elemencie) to bardzo się przyda.
Jeśli istnieje luksus podłożenia pod spoinę podkładu z nierdzewki (im więcej ciepła może akumulować tym lepiej) to bardzo pięknie.

Oba "jeśli" zapewniają większą tolerancję na dobrane parametry.

Najwygodniej jest obie blachy zagiąć ku górze (wyczyszczone), podłożyć od spodu nierdzewkę, i zagiętego nadmiaru użyć jako materiału na spoinę