historia uczy nas - między pracodawcą a pracobiorcą istnieje fundamentalna sprzeczność interesów.
jednocześnie jeden jest potrzebny drugiemu to taka " dialektyczna jedność przeciwieństw ".
pracownik chce pracować jak najmniej i zarobić jak najwięcej - pracodawca odwrotnie.
można snuć romantyczne bajędy o identyfikowaniu się pracownika z firmą - w życiu jest nieco inaczej.
oczywiście nie tyczy się to wszystkich - są wyjątki.
jeżeli szef jest dobrym organizatorem to powinien sam wyłowić pracownika rokującego rozwój - to mu się po prostu opłaca.
a jak ma to gdzieś to możesz się dowiedzieć - panie ! nie mędrkuj pan - tylko do roboty ( kurna ) .
jeżeli koledzy z pracy będą musieli tyrać więcej za taka samą kasę - to Ci nie zazdroszczę
zresztą i tak Ci nie zazdroszczę.
pozdrawiam.
