pukury pisze: ↑

10 maja 2019, 13:16

Hej.
Klej - czemu nie ?
Ale - musi być odporny i na temperaturę i na olej .
Wklejaliśmy łożyska w K-750 ( na wale ) - nie za bardzo to było trwałe.
W końcu co za problem ?
Jakoś wały składało się na wcisk - czopy do korby i inne takie.
pzd.

Racja!
Ostatnio składałem bratu pompę wspomagania w starym Volvo. Koło pasowe jest tam osadzone na wcisk na wałku (chyba 16 mm z tego pamiętam) wałek też jest drążony w miejscu osadzenia koła. Koło ma otwór o 4 setki mniejszy od wałka. Wprasowałem je na zimno i jest dobrze.

andrzejk pisze: ↑

09 maja 2019, 23:18

Położenie klina na wałku oznacz względem zęba na kole.
Nikt nie pomyślał o kleju, ponoć niektóre nowe skrzynie biegów są właśnie składane na klej, więc tutaj odpowiednia chemia pewnie też by dała radę.

Oznaczę. A wcześniej już oznaczyłem na rysunku w moim zeszycie.
A to też dobry pomysł z tym klejem! Nie pomyślałem, chociaż niedawno coś osadzałem na klej. No ale jak się grzebie w prawie 100-letnim silniku, to mózg się przestawia na technikę z tamtych lat

Dziękuję za porady, zarówno praktyczne jak i teoretyczne.
Na początek zrobię model wałka i otworu i zobaczę jaki wcisk jestem w stanie uzyskać w moich warunkach. Dopiero po udanej próbie, powtórzę to na właściwych elementach.

bubels pisze: ↑

08 maja 2019, 15:26

Jak "działa" ten wałek ?
Dobrze rozumiem że największe siły działają między krzywką a zębatką ?

Jaką rolę spełnia rowek spiralny oraz wcięcie w okolicach gwintu?
Dla czego jest pusty w środku ten wałek?

Jeśli chodzi o sterowanie zaworami, to tak jak zauważyłeś, największe siły działają między krzywką a zębatką. Ale ten wałek napędza również iskrownik poprzez łańcuszek lub zespół kół zębatych (poza korpusem silnika). Właśnie do tego drugiego zadania służy rowek na klin i gwint na końcu wałka. Dlatego ważne jest aby zespół krzywek z zębatką nie mógł się obrócić względem ośki. To by spowodowało niekontrolowane przestawienie kąta zapłonu.
Otwór wzdłuż osi wałka, łączące się z nim otworki nawiercone promieniowo i rowek spiralny to system smarowania jego łożysk, czyli brązowych tulejek. Olej dostaje się tam rozbryzgowo od strony skrzyni korbowej. Archaiczne rozwiązanie, ale skuteczne w takim mało wysilonym silniku.

Naprawiam silnik motyckla Sarolea 23T (600 cm^3) z lat 20-tych. Jedyna poważna usterka, to pęknięty wałek rozrządu. Pękł prawdopodobnie podczas wysyłki, gdyż końcówka wystawała poza korpus silnika i obijała się o skrzynkę transportową.

Oś wałka jest drążona, więc to rurka o ø zewn. 13 i ø wewn. 7 mm. Koło zębate i krzywki prawdopodobnie są osadzone skurczowo. Nie jestem pewien, czy koło zębate jest osadzone bezpośrednio na osi, czy na czopie krzywki. Wałek chyba był przetaczany w całości i nie widać podziału. Mam nadzieję, że jest na czopie krzywki i po usunięciu osi, zębatka z krzywkami będą nadal stanowić całość.

Mój pomysł naprawy jest następujący:
Obcinam ośkę. Przez krzywki i koło zębate wiercę otwór 13 mm, by usunąć pozostałości osi. Toczę nową oś i wkładam ją skurczowo.
I tu pytanie - jak dobrać parametry połączenia skurczowego? (średnice, temperatury), bo nigdy tego nie robiłem.

A może ktoś ma inny pomysł na naprawę?