Zapewne masz rację, ale kolega tutaj pytał nie jak się robi, a:

grzes_rupinski1 pisze:Tylko po co ten luz

Nie wiem, czy o tym samym luzie rozmawiamy, ale poszedłem dziś specjalnie do utrzymania ruchu firmy sąsiadującej i w trakcie palenia papierosa z panem tokarzem trochę pogrzebałem przy tokarce. I wygląda to tak:

Pokrętło posuwu poprzecznego skalowane co 0,5mm, pomiędzy tym dziesięć działek, a więc jedna działka to 0,05mm. Chcąc podjechać do przodu np. o milimetr należy kręcić w prawo o 1mm, czyli przykładowo z 3 na 4. A teraz chcemy cofnąć np. o 0,5mm i wydaje się, że należy wrócić z 4 na 3,5. Ale nic z tego - kręci się w lewo luźno, potem jest opór i od tego momentu należy odliczyć dziesięć działek.

Tak to jest u niego i tak to było u nas w warsztatach szkolnych.

Nie wiem po co to jest, może po to, aby tokarz po "przejściach", np. po intensywnym weekendzie miał jakieś szanse, coby nie spieprzyć roboty

RomanJ4 pisze:(...)Generalnie trzeba przyjąć do świadomości, że w takim uchwycie zatoczony przedmiot będzie współosiowy dopóty go nie odmocujemy.
Często tu, na forum, koledzy utyskują, że trafili uchwyt bijący 2-3, czy 4 setki, zwłaszcza używany (pomijam inne przyczyny). To b. dobry wynik.

Też nie rozumiem tych narzekań.

Ponad dwadzieścia lat temu, będąc w drugiej klasie technikum, przed przystąpieniem do pierwszych praktycznych zajęć obróbki skrawaniem, instruktor objawił nam dwie prawdy wiary:

1. Jak raz to zamocujecie, a potem odmocujecie, to już nigdy nie będzie tak jak było; zapomnijcie o jakiejś współosiowości/dokładności.

2. Ten luz (i tu wskazał na ręczne pokrętła posuwów) jest dla tokarza święty i zawsze musi tu być.

Prawda pierwsza jest oczywista dla mnie do dzisiaj, choć od nastu lat robię w zupełnie innej branży. Co do prawdy drugiej, to nie ogarniam dziś, ale to nie jest przedmiotem mojego odniesienia do przytaczanego cytatu.