Szkoda bo bardzo by było wygodnie. A przy okazji Kolega zdecydował że nie bedę miał kółka recznego tylko jakieś guziczki

Mogę, oczywiście
Kiedyś już to zgłaszałem - ręcznie wchodzimy czujnikiem do otworu tak że końcówka bedzie trafiać w jego ścianki. Naciskamy magiczny funkcyjny klawisz i maszynka rusza szukać scianek najpierw w X - ustawi się centralnie pomiedzy nimi, nastepnie Y i juz mamy srodek otworu ( tylko dla dokładności trzeba powtórzyć to 2x)- tu operator zrobi co zechce - może wyzerować liczniki XY czy też zapamietać te współrzedne wzgledem zera trajektorii ( bo sobie na kartce zapisze) lub przesunąć program o znaleziony wektor już istniejacą procedurą ( co sprowadza się do zerowania liczników w nowej pozycji maszyny).
I własnie tu chodzi o tę procedurę poruszania maszyną która sama znajdzie współrzędne osi otworu względem "obczujnikowanych " jego ścianek - stąd klawisz funkcyjny.

Piotr Rakowski pisze:A centrowanie wg otworu jest tak naprawdę zrobione - przesuń o zadany wektor.

to jest tylko zastosowanie rezultatu jakim jest uzyskanie wartoćci przesuniecia. A chodzi o wyznaczenie tego wektora a nie tylko o samo przesuniecie.

I tak za ciosem - w konwersji dołożyć możliwść obrotu trajektorii o zadany kąt oraz klawisz z funkcją "centrowanie wg otworu" ( z podwójnym odbiciem od ścianki otworu)