Dołożę swoje tzy grosze...
Podczas topienia materiału, niezaleznie od metody nastepuje rozgrzewanie otoczenia spoiny i na skutek rozszerzalności cieplnej nastepuje spręzyste ściskanie materiału w całym obrębie wpływu ciepła. Jednak topienie w spoinie powoduje uplastycznienie tworzywa i sprezyste odkształcenia cieplne otoczenia spoiny "zamykają plastycznie " krzepnącą spoinę. W czasie stygnięcia gdy całość wraca do temperatury odkształceń sprężystych strefy poczatkowo wydłużone chcąc się skurczyć zaczynają ciągnąc materiał uprzednio wepchnięty do spoiny. Ale ta już nie odpuszcza powodując powstanie naprężeń skurczowych mogących deformować cały wyrób. To tyle o zjawisku skurczu spawalniczego. Jak więc spawać
1) na zimno metodą intensywnego ,punktowego skupienia mocy czyli elektroda, gdyż tu jest najmniejszy w czasie zakres rozszerzalności otoczenia spoiny.
2) z podgrzewaniem gdzie całość jest podgrzana w wyniku czego wszystkie elementy sa juz w stanie rozszerzenia i miejscowe zwiększenie temperatury nie powoduje istotnej zmiany wymiaru
3) metody pośrednie tig, tlen najczęsciej powodują albo podgrzanie całości spawanego końca np elementów ramy albo dają spoinę miękką która nie jest w stanie przenieść naprężeń tak jak materiał rodzimy i ulega rozciąganiu.
Na koniec mądre uwagi - w pierwszej kolejności spoiny obojetne dla sztywności przestrzennej - wnetrza ramy płaskiej i zewnetrzne narożniki. Następnie zapiać przekątną na czas reszty spawania i kłaść licówki symetrycznie względem osi ramy, tzn lewy dolny, prawy dolny. ramę odwrócić i prawy dolny , lewy dolny. Ponownie odwrócić i lewy górny , prawy górny, Odwrócić i prwy górny , lewy górny.
Ostudzić i odciąć przekątą - rama się odpręzy i będzie lekko krzywa. Tam gdzie kąt rozwarty położyć dodatkowo ( ponownie przetopić ) wewnętrzną spoinę i osudzić do sprawdzenia. I ponownie poprawić jesli trzeba ( ale raczej rzadko trzeba)