Nie no bez przesady, zdejmuję zasilanie i zwora puszcza w czasie "normalnoocznym".
Moje obawy kierują się raczej w stronę własności długoczasowej tzn że po np 100 zadziałaniach zwora zaczyna wykazywać jakiś poziom namagnesowania powodujacy klejenie a przy miedzianym wynalazku klejenie nie wystapi - tego rodzaju podejrzenia. Bo dodatkowy zwój powoduje np jakieś rezonansowe rozmagnesowanie nabiegunników czy inny diabeł o którym nie wiem.
Oczywiście rodzaj materiału , że miękki, że armco, że ma być dobry - to wszystko prawda ale będzie zwykły żeloz
Czy więc wkładka to wygładzenie pulsacji magnetycznej przy magnetowodach z pradem zmiennym a tu tylko separator?
Jak na razie to jedyne co mi się wydaje.

Witam szanowne forum
Tak jakoś trafiłem w dziurę w wiedzy i nie mogę znaleźć odpowiedzi.
Jak zbudowany jest elektromagnes?
Głupie że o tak prostą rzecz pytam ale może ktoś wie coś bliżej i by mi podpowiedział.

Muszę wykonać hamulec z luzowaniem elektromagnetyczym i problem dotyczy czasu zwalniania zwory po wyłączeniu zasilania cewki.
W dotychczasowych egzemplarzach które miałem w ręku były ( prawdopodobnie ) w treści elektromagnesu zaprasowane jakieś wkładki czy zwarte zwoje z miedzi lub mosiądzu lub budowa tychże elektromagnesów była np dwusekcyjna a ten pierścień był tylko separatorem. Jakoś do tej pory nigdy nie zainteresowałem się bliżej powodem tego czegoś.

Tak więc czy zwykła cewka bez kolorowego wynalazku szybko będzie mi zwalniać zworę - bo tylko o szybkość tu idzie?
A jeżeli miedziana wkładka to jak, po co , w którym miejscu no i tak ogólnie? Ochrona przeciwprzepięciowa? Gasik megnetyczny?