Dzięki Panowie właściwie potwierdziło sie to co przypuszczałem. Nie ma co sie łudzić jak pasowania idą w setki.
Mam jeszcze do dyspozycji wiertarkę kolumnową w dobrym stanie bez bicia itp. Mógłbym rozwiercić jeden otwór dokładnie. Tylko pytanie co z drugim? Czy da sie bez stołu krzyżowego wstrzelić się w drugi otwór aby zachować właściwą odległość osi. Pół biedy jak będzie 5 setek więcej. Jak będzie mniej to przekładnia sie zablokuje.

Tak w ogóle namierzyłem już potencjalnego wykonawcę ale lubię cos sam stworzyć. Więc nasze rozważania przechodzą w dyskusje bardziej teoretyczną.

Witam wszystkich użytkowników forum. Chciałem zbudować obudowę malej przekładni zębatej jednostopniowej koła m=2. Nie mam dostępu do frezarki ani nikt nie chce się tego podjąć. Stąd te utrudnienia. Chcę uspawać z aluminiowych blach korpus. Później oddzielnie wytoczyć pasowane piasty łożysk. Na koniec wspawać osadzenia w korpus i nie obrabiać tych otworów. Wykombinowałem że zrobię sobie parę wałków ustalających które wsadzę przed spawaniem w korpus. Będą one odwzorowywać kształt wałków. Walki będą ze sobą zakołkowane aby zachować równoległość we wszystkich płaszczyznach. Teraz pytanie jak po spawaniu rozłożę całość czy nie zejdzie sie z powrotem? Może po spawaniu całość wygrzać? W sumie mogę zostawić dychę naddatku ewentualnie i rozwiertakiem ręcznym liznąć otwory ale znowu nie bede miał prowadzenia i poprawie ewentualnie tylko kształt nie położenie otworów.