Wyprzedziłeś mnie. Dzięki.

"Tworzywa sztuczne w budowie maszyn" Wiktor Surowiak, Stefan Chudzyński. WNT 1970 (I wyd 1960, II poprawione 1971). Baaardzo fajna księga. Wykresy, tabele, wzory i opis dla szympansów. Właściwości, skutki starzenia, zalecenia konstrukcyjne, klejenie "i w ogóle kompendium", większość tworzyw stosowana do dzisiaj. Czasem dorwiesz za 2 dychy na alledrogo, ja swoją wyrwałem za 2 złote z wyprzedaży zakładowej biblioteki.

A jest jakiś sposób na rozpoznanie "szkło czy inna tkanina", bardziej cywilizowany niż spalenie próbki? Jasnożółte płyty to wiem, że mam szklano-epoksydowe, umiem rozpoznać papierowo-fenolowy laminat, ale pozostałe nie bardzo. Taki zwykły, brązowy wałek może być z włóknem szklanym, jak i z bawełną, a że wypełniacz fenolowy, to spalenie nawet kawałeczka jest okrutnie smrodliwe.

Ze szkłem i HSS też mam przykre doświadczenia, jeszcze z "dzieciństwa", kiedy się dziubało własne PCB. Ale zaintrygował mnie ten rozdział w księdze.
Czym charakteryzuje się zielony poliamd? MoS2 w strukturze? Porowaty nasączony smarem? Z tego, co pamietam, to chyba PA chłonie trochę wodę. Nie chciałbym, żeby mi się napił chłodziwa.

Dorwałem wczoraj "Tworzywa sztuczne w budowie maszyn" i tak się zastanawiam nad wymianą ślizgów w tokarce. Autor pisze o ślizgach z tekstolitu bawełniano-fenolowego, opisując sposoby mocowania, zalety i wady , przy czym dla lekkich maszyn wady te są pomijalne. Chcę przede wszystkim oszczędzić łoże tokarki.

Mam spory zapas tekstolitu szklano-epoksydowego (płyty, wałki, klocki), ale o tym materiale w księdze stoi tylko, że ze względu na koszt, stosuje się go tylko w wyjątkowych sytuacjach i nie do każdego rodzaju ślizgu.

Ponieważ jednak od wydania księgi minęły 44 lata, może jednak szklano-epoksydowy jest częściej stosowany i ktoś ma jakieś doświadczenia w tym względzie? Jak się sprawują ślizgi z szklano-epoksydowego laminatu na prowadnicach z żeliwa?