IMHO można uznać połowę kroku za rozdzielczość, gdyż przynajmniej przy połowie kroku jest gwarancja, że jest to faktycznie połowa (z uwagi na symetrię) - przy dalszych podziałach nie ma żadnej gwarancji, że podział prądów będzie odzwierciedlony w podziale kątów. Składa się na to nieliniowa charakterystyka ferromagnetyków w stojanie silnika oraz geometria, która nie implikuje dalszego równego podziału.

Jak masz dostęp do tokarza, to zrób sobie takie pierścienie z rowkiem. Nie muszą mieć nie wiadomo jak precyzyjnej średnicy, nawet nie muszą być szczególnie twarde - jak będą dobrze wstępnie naprężone to mogą być aluminiowe czy nawet plastikowe (z jakiegoś rozsądnego materiału typu POM). Pierścień wcisnąć na łożysko, ew można go dołożyska przykleić. Można też zrobić pierścień wciskany pomiędzy 2 łożyska - wtedy od razu kasujesz luz osiowy.

Co do napędu bezpośredniego - nie widzę tego jakoś. Trzeba dać jakieś przełożenie, żeby mieć sensowną rozdzielczość. Silnik w końcu ma zazwyczaj 200 kroków na obrót - jak Twój obrót będzie miał ok. 100mm (raptem 3-centyrmetrowa zębatka) to masz 0.5mm na krok.
Nawet przy 1/8 kroku daje to rozdzielczość rzędu 0.07mm, a na 1/8 to silnik już takiej powtarzalności nie ma (jakieś +/- 15%?).

Co do samego przełożenia napędu z silnika na pasek. Trenował ktoś może łańcuch "ROWEROWY"? Ze względu na brak choćby wiertarki stołowej jestem zmuszony złożyć to bez kombinowania z napinaczami rolkami itp...

Napinacz zawsze będzie potrzebny, niestety. Zarówno przy łańcuchu jak i przy pasach, przy Twojej jak i przy mojej konstrukcji. Różnica jest taka, że przy konstrukcji z napędem na bramie wszystkie osie mogą być osadzone na sztywno a naciągasz pas jakąś śrubą, co jest znacznie prostsze do wykonania, niż napinanie pasa/łańcucha którymś kołem/rolką.

Co do napędu na bramie - te "rolki", które tam narysowałem to może być nawet kilka ustawionych obok siebie łożysk kulkowych, nałożonych na jakąś śrubę czy coś w tym stylu; nic bardzo wyszukanego, byle było mocne. Natomiast precyzja ustawienia silnika przestaje być krytyczna, co zawsze jest miłe

Co do warsztatu - bez wiertarki stołowej może się obędzie, ale chociaż przystawkę do wiercenia pionowego lub jakiś statyw absolutnie musisz mieć. Bez tego nie ma nawet po co podchodzić do tematu. Zdobądź też od razu parę wierteł Forstnera (taki bęben) do średnic otworów > 12mm.
Wiertarki stołowe są teraz bardzo tanie - jakiegoś chinola za 250zł kupisz, a zaoszczędzi to sporo czasu i ku*wienia nad źle wywierconymi otworami. W ostatecznym rozrachunku, może się to wręcz opłacić finansowo (nie licząc czasu), bo zwyczajnie mniej materiału się zmarnuje.

Nieco tańsza, ale dużo gorsza.
1. Długa brama jest mniej sztywna - odkształecenie długiego i wąskiego elementu jest proporcjonalne tak z grubsza do kwadratu długości, więc 1.8x dłuższa brama = 3x gorsza sztywność
2. Długa brama jest ciężka i maszyna będzie bardziej wołowata. Jak zechcesz tę długą bramę usztywnić, będzie jeszcze cięższa.

Poza tym:
Wygląda na to, że wałki nie są podparte, a maszyna jeździ na łożyskach zamkniętych. Przy takich długościach lepij użyć wałków podpartych na całej długości oraz łożysk otwartych. Pewna firma na P sprzedaje takie w niewygórowanej cenie 150 zł/metr (dla średnicy 20mm). Wtedy wszystkie wałki będą kosztować 1300 zł, ale elegancko będą stać na całej długości.

Napęd pasowy jest ok, ale musi być zrobiony po obu stronach bramy. Poza tym, przy tej długości radziłbym zastanowić się nad innym układem:


Przy takim rozwiązaniu jest 2x mniej paska, więc będzie się 2x mniej rozciągał - w związku z tym może być również mniej napięty, co zmniejsza obciążenie (a więc czas życia) łożysk i opory ruchu.
Pewnym problemem może być poprowadzenie osi do drugiego koła napędowego przez całą szerokość bramy - ale przy wersji z węższą bramą nie powinno to stanowić wielkiego problemu.